Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1932, Side 109

Eimreiðin - 01.04.1932, Side 109
EiMREIÐIN KREUTZER-SÓNATAN 229 Var sem einhver púki hvíslaði í eyra mér: »Já, skældu nú °S vældu og láttu þau sleppa úr greipum þér. Þú færð þá en9ar sannanirnar, og efinn heldur áfram að kvelja þig eins ®9 áður!« Samstundis var öll viðkvæmni horfin, og ég fyltist ^Ögnuði, tryltum fögnuði yfir því, að nú væri þjáningum mín- Uln senn lokið, að nú gæti ég refsað henni, losað mig við hana, gefið hatri mínu Iausan tauminn! Ég gerði það líka. Eg varð eins og villidýr, já, meira að segja eins og grimt, blóðþyrst og lævíst villidýr. »Nei, nei, hægan, hægan!« sagði ég við Jegor, sem gerði s*9 líklegan til að fara inn í salinn og tilkynna komu mína. 'Flýttu þér heldur að útvega vagn, og farðu svo eftir ^rangri mínum út á brautarstöðina. Hér er kvittunin. Og farðu svo!« Jegor hvarf inn ganginn til þess að ná sér í yfirfrakka, og M að koma í veg fyrir að þau yrðu hans vör, fór ég á eftir honum að dyrunum á herbergi hans og beið þar eftir hon- Uln, þangað til hann var kominn í yfirfrakkann. Milli salsins °9 gangsins voru nokkur herbergi, en samt heyrði ég greini- *ega innan úr salnum klið af samræðum og glamur í diskum °9 hnífum. »Þau eru þá að matast og hafa ekki heyrt, þegar e9 hringdi. Bara að þau rekist nú ekki hingað fram!« hugs- aði ég. Jegor var nú kominn í frakkann og lagði þegar af stað. Ég læsti dyrunum á eftir honum. Ég var nú einn eftir, og það fór hrollur um mig við til- ^Ugsunina um, að nú yrði að láta til skarar skríða. En hvernig? Ég vissi það ekki enn, þó að ég væri mér þess meðvitandi, að nú væri úti um alt, að nú væri ekki nokkur Snefill eftir af efa um, að hún væri sek, og að nú bæri mér ke9ar í stað að refsa henni fyrir svikin og segja skilið við ^ana fyrir fult og alt. Áður hafði ég verið á báðum áttum. Ég hafði hugsað sem svo: »Ef til vill er það ekki satt. Ef W vill skjátlast mér«. En nú var allur efi horfinn. Hér eftir ekki komið til mála að snúa við. Það var deginum ljósara. ^ún situr hér alein með honum um hánótt í fjarveru minni. ^ún býður öllu velsæmi byrginn! Ekki bætir það úr skák, ef kessi dirfska og ósvífni á að vera til þess gerð að villa öðr- Utn sýn og koma í veg fyrir grun um afbrotið, eða svo sem
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.