Eimreiðin - 01.09.1960, Síða 43

EIMREIÐIN
227
ekki lifað neinu léttúðarlífi. Ég
sagði:
— Þú varst með giftingarhring í
kvöld. Hvað hefurðu gert af hon-
um?
Það kom ofurlítið fát á liana.
— Ég hef víst gleymt honum á
borðinu, þegar ég þvoði mér í
kvöld. En við skulum ekki hugsa
um hann núna. Ég finn hann áreið-
anlega, þegar ég kem heim.
— Jú, við skulum einmitt hugsa
um liann núna.
— Svei, ertu svona mikil hey-
brók? Og maðurinn minn sem er
vestan við heiði!
— Heiðin er ekki mjög há.“
— Seturðu það virkilega fyrir
þ%. að ég er gift? Ég hélt að þér
naundi einmitt þykja það ævintýra-
^egra fyrir bragðið. Á ég að trúa því,
að þú setjir það fyrir þig?
— Nei, ekki, ef þú værir vön að
halda fram hjá.
— Hvernig veiztu, að ég er ekki
vön að halda fram hjá? spurði hún
uióðguð.
~~ Ég veit ekkert um það, en ég
finn það.
~~ Einhvern veginn finn ég á
mér, að þú munir ekki vera eins
mikið fífl og þú þykist vera. Og
þess vegna ætla ég að trúa þér
fyrir ofurlitlu leyndarmáli.
Hún færði sig fast að mér, laut
yfir mig og sagði hvíslandi:
r. " £g er búin að vera gift í
firnmtán ár, og ég elska manninn
mxnn, og hann er sá bezti eiginmað-
Ur, sem ég get hugsað mér. En
hann hefur einn galla. Hugsaðu
þer! I öll þessi ár hefur hann aldrei
°rðið hræddur um mig. Það er
eins og maðurinn geti ekki orðið
afbrýðisamur. Hvernig á ég að þola
annað eins og þetta. Ég hef ekki
tekið fram hjá lionum enn þá, en
það sér lxver heilvita maður, að
þetta getur ekki gengið lengur. Og
þegar ég fór í sveitina í sumar, var
ég búin að ákveða að taka einhvern
sveitastrákinn, en þeir voru allir
of laglegir. Þetta ævintýri mátti
ekki hafa nein áhrif, ekki skilja
neitt eftir í hjartanu. Og loks komst
þú í kvöld, og ég sá strax, að þú
vai-st sá rétti.
— Kærar þakkir fyrir gullhamr-
ana, sagði ég. — Gaztu virkilega
ekki fundið neinn álappalegri
hérna á kotunum í kring?
— Ó, þú mátt ekki misskilja mig,
sagði hún. — Það er alls ekki vízt,
að öllum finnist þú eins lítilmót-
legur og mér. Og nú þegar ég er
búin að segja þér hvernig í öllu
liggur, geturðu þá synjað mér um
þetta lítilræði?
— Já, með beztu samvizku.
— Hvers vegna?
Ég leit á liana í annað skipti þetta
kvöld og ákvað að segja henni það,
sem mér bjó í brjósti:
— Þú hefur verið hreinskilin við
mig og átt heimtingu á, að ég sé
hreinskilinn við þig. í fyrsta lagi
tek ég aldrei giftar konur, nema
ég sé viss um, að það geri engurn
mein, og í öðru lagi ætlarðu að
segja manninum þínum frá þessu
ævintýri, sem aldrei skal verða
neitt, því að tilgangurinn er sá, að
reyna að gera hann afbrýðisaman.
Viltu ekki hugsa þig dálítið um?
Það eru til tvennskonar eiginmenn,
sumir, og þeir gáfaðri, eru þannig,