Eimreiðin - 01.09.1962, Síða 37

EIMREIÐIN
213
aðist lauslæti á stundum, að sagt var. Hún var þrígift, og hinum merk-
^stu mönnum, svo sem ætt hennar og aðstöðu sómdi og hlýddi. Hún
Siftist fyrst Rafni lögmanni Brandssyni, þá 14 ára, og varð ekkja eftir
^ann 17 ára gömul.1) Síðan giftist hún ísleifi sýslumanni á Grund
''’gurðssyni, áttu þau ekki barna,2) og loks Þorsteini Guðmundssyni,
Sern talið var reyndar, að verið hafi elskhugi hennar um alllangt skeið.
nrunn átti nokkur börn, þótt óljóst sé raunar um sum þeirra,3) er og
jalið að hún hafi átt börn milli rnanna. Ekki virðast börn hennar
laia komizt til fullorðinsára né átt afkomendur.
Þórunn Jónsdóttir bjó á Grund í Eyjafirði, og er venjulega kennd
þann stað. Hún tók til fósturs Helgu, dóttur Ara lögmanns bróður
Slus. Giftist Helga sú síðar Staðarhóls-Páli, Jónssyni frá Svalbarði, og
\‘lrð það hjónaband hvorki langlíft né ýkja friðsamlegt, að loknum
s°gulegum hveitibrauðsdögum. Þá tók hún og til sín móður sína eftir
^afali Jóns biskups, og sá fyrir henni til dauðadags. Mælt er að
0runn hafi lítt gefið sig að hinum nýja sið, og að litlu haft aðfinnslur
°R afskipti lútherskra kirkjuyfirvalda.
Mjög var kært með þeim systkinum, Þórunni og Ara lögmanni, svo
Serfr stóllinn ber nokkurt vitni um. Meir er þó um hitt, að öllum heim-
'ldum ber saman um, að það hafi verið hennar ráð, að komið var
r<im hefndum eftir þá feðga, Jón biskup og syni hans, og var þar
‘•^ki kastað til höndum, þar sem drepinn var umboðsmaður konungs,
ristján skrifari, og allir danskir menn, sem til náðist um Suðurnes.
ru það síðustu og ferlegustu hefndarvíg hér á landi á síðari öldum.
*egar virt er, hversu mikið dálæti Jón Arason hafði á þessari dóttur
Slllni, og hve miklir kærleikar voru með henni og bróður hennar,
'erður henni varla lagt það svo mjög til lasts, Jtótt hún léti ekki
Wa
ntjúkum höndum um höfuðmorðingja þeirra, er færi gafst á
h
°uum. Þvert á móti mun íslendingum flestum þykja meira til um
dlra fyrir þessar sakir, og að minning hennar rísi hér hæst, og Jreirra
*'>orðlendinga, sem Jrar áttu hlut að.
^órunn andaðist háöldruð, á jólaföstu 1593, og er grafin að Grund.
*) Rafn lögmaður fórst í einvígi eða afleiðingum þess, og er það fátíður
‘luodagi hér á landi gegnum aldirnar.
.. ^) Geymzt hefir vísa, sem Þórunn á að hafa kveðið til manns síns: „í Eyja-
lr°i upp á Grund / á Jrann garðinn fríða / Jrar hefir bóndi búið um stund /
SetU barn kann ekki að smíða“. Ber vísan vitni um góða hagmælsku og létta
lmnigáfu, og kippir Þórunni Jrar vel í kynið til föður síns, sem sjá má.
Jón Halldórsson o. fl. sagnaritarar liafa látið liggja að Jrví, að Jón Ara-
°n hafi í fjárplógsskyni skrökvað upp tilvist barns hennar og Rafns lög-
, aUns, en nú hafa þeir Páll Eggert og dr. Guðbrandur sýnt fram á með
'h’Sgjandi rökum, að þetta sé fleipur eitt og staðlausir stafir.