Eimreiðin - 01.09.1962, Blaðsíða 100

Kristmann Guðmundsson: ÍSOLD
HIN GULLNA. Saga skálds. Bók-
fellsútgáfan h.f. 1962.
Ivomið er út fjórða bindi ævisögu
Kristmanns Guðmundsson, ísold hin
gullna. Þar greinir frá lífi og starfi
skáldsins um rúmlega tuttugu ára
skeið, eða frá því Kristmann flyzt í
Hveragerði í skafrenningsbyl á haust-
dögurn 1940 til síðustu haustnátta, þá
er hann situr í íbúð sinni í Reykja-
vík og les prófarkir að þessu síðasta
bindi ævisögunnar.
Hér eru atburðirnir, sem greint er
frá nálægari en í fyrri binduin ævi-
sögunnar, og skoðanir höfundar á
mönnum og málefnum því ef til vill
ekki búnar að kristallast til fulls, og
kunna því að vera umdeilanlegar í
sumum tilfellum.
En þetta tímabil hefur veitt Krist-
manni ærna lífsreynslu. Hann byrjar
á ný að skrifa á íslenzku, — agar sig
hart til þess að ná tökum á íslenzkum
stíl, eftir að hafa skrifað á norsku í
nærri tvo áratugi. En bókurn hans er
misvel tekið, liann eignast óvildar-
rnenn eigi allfáa, en einnig aðdáendur
og trygga vini. Hann á í harðri lífs-
baráttu og býr við sára fátækt fyrstu ár-
in í Hveragerði, en inn á milli blika
ljósbrot hamingju og lífsnautnar,
það sem verður honurn lielzt til ánægju
er ræktun hins fræga jurtagarös 1
Garðshorni. Þrátt fyrir skort og
víslegt andstreymi, verður ekki ann
ráðið af þessari bók, en Kristmann
hafi að mörgu leyti liðið vel í H'crU
gerði: þar eignast hann góða vini °S
nágranna, sem reynast honum vel. °o
liann metur mikils og er hlýtt til-
Þar kemur þó, að hann rótslitnar
á þessunr stað og hverfur brott.
ustu kaflar bókarinnar fjalla einkun
um dvöl hans í Reykjavík síðusru
árin, þar sem hann lifir hamingjurI ^
lífi í skini nýrrar ástar og margvlS e
viðfangsefni fanga liuga lians.
Eins og í sumum fyrri bókurn K
manns kennir mjög dulhyggju hans... .
trúhneygðar í þessari bók, og vir
Jretta orðinn snar þáttur í skapl'0
hans, en þessi eiginleiki léttir ho
tíðum hið mótdræga í tilverunni, s' ^
að hann lítur lífið björtum augun
þrátt fyrir allt andstreymi 1)CSS *
duttlunga. Á hinn bóginn er
raunhyggjumaður og skilur vel 3 ^
valtleik alls þess sem jarðneskt er. -
einum stað í bókinni segir liann m
al annars:
„Við erunt alla ævina að missa el ^
hvað, sem okkur er kært: ástvini, trY8°