Eimreiðin - 01.09.1962, Qupperneq 44

220
EIMREIÐIN
grafgötur að leita, hvað hér er haft í huga. Þegar Daði GuðmumssU ^
afhendir Bessastaðamönnum fangana veit hann þess vegna fullvel,
örlög þeim voru ráðin, og gerðist þar með samsekur um glæpnin- g
var auðvitað ekkert annað en fyrirsláttur, að ekki hafi verið tök a ^
geyma þá eða hafa um þá nægileg varðhöld til Alþingis um vorið-
Daði lætur ekki þar við sitja að framselja fangana, heklur ger11 ‘
sér ferð suður í Skálholt, að því er virðist til þess eins, að gerast ^ f
handlangari Kristjáns skrifara í þessurn þokkalegu áformum. Anna ^
indi gat hann ekki átt þangað. Það sýnist með öllu fráleitt, sem fianl
haldið, að hann hafi raunverulega beitt sér gegn aftöku þeirra o13
og „lengi verið tregur til“ slíkra glæpaverka, enda hefðu þau þa al
anlega ekki náð fram að ganga. Og þegar á aftökustaðinn kem111
ist Daði þar m. a. s. eins konar verkstjóri eða yfirböðull, kastar
unaryrðum að hinum dauðadæmda biskupi, stappar stálinu í hooi ^
þegar honum eru að fallast hendur o. s. frv. og sýnir í þessU
mikinn áhuga og framtakssemi. Það virðist því umhendis nokku > ^
ætla að afsaka eða sýkna Daða af ódæðisverkunum 7. nóvember 1550, e
og sumir sagnfræðingar hafa reynt. Hitt mun sanni nær, að sjaldan^
íslenzkur maður lagzt lægra en Daði Guðmundsson gerði í Ska 1 ^
þennan dag. Og „svo riðu þeir burtu Daði og Christján!!' segir í Bisknl
annál, og lýkur frásögninni með þeim orðum.
t horfi®’
Þá skal að lokum vikið að stólnum aftur, þar sem fyrr var tra
enda má segja, að grein þessi svari orðið að minnstu leyti til tyr11
arinnar. Það hefir litla þýðingu hér, að fara að lýsa grip þessum.^
kvæmlega, og verður að svo komnu látið nægja að vísa til mynda ^ £eI1g-
sem hér fylgja. Nokkra hugmynd um stólinn geta menn auk þess
ið með því að skoða hinn Grundarstólinn hér á Þjóðminjasafni'111 _
10925), útskurðurinn er að vísu allmjög frábrugðinn, en gerð °^)ejri,
bragð hið sama. Er frúarstóllinn að sumu skrautlegri og íburða1 ^
t. d. eru þar útskorin stjörnumerkin og afstaða sólar, o. s. frv., estllI-
stólarnir eru skornir af einstakri nákvæmni og listfengi. Annars
mig þekking til þess að ræða gripi þessa frá listfræðilegu sjónarm
geri enga tilraun í jiá átt. Hins vegar sýnist það vel þess vert, að a^ver
hvort eða hvað megi ráða af útskurðarmyndum stólanna uin •6 jjj-ing'
eða tiltekin atriði, t. d. sagnfræðilegs eðlis, og virðist til dæmis . tjj
irnir fimm á herðafjöl lögmannstólsins þar vel geta orðið girnI ^ tjj.
fróðleiks. En vitaskuld er ekki á föstu að byggja um skýringar eJ1j.
gátur í því efni, og einungis að þessu vikið hér til gamans eða a
ingar þeim, sem kynnu að vilja reyna að ráða hinar sérkennileg11 111 ’
gátur stólsins.