Eimreiðin - 01.09.1962, Blaðsíða 68

244
EIMREIÐIN
Sá lestur létti stórum í henni
þykkjuna.
Hjónunum létti nokkuð við
nudd sitt og nagg. í þessum svifum
kom vinnukonan með sendibréf.
Herra Yang tók við því og leit á
utanáskriftina, húsnúmerið var
þeirra, en nafn viðtakanda var
Ming. Honum datt í hug að leggja
hald á bréfið, en fann samstundis
að slíkt var ódrengilegt. Hann
sagði vinnukonunni að fara með
það yfir til nágrannans.
Frú Ming lá í fyrirsátri. Hún
óttaðist, að börnunum væru ekki
að treysta, þegar hún sá vinnu-
konuna koma álengdar. Hún kom
strax á sjónarsviðið: „Komin með
bréfið til baka? Við ætlum okkur
ekki að lesa þetta bréf.“
„Tii herra Mings,“ svaraði
vinnukonan.
„Er svo?! Við herra Ming höf-
um engan tíma til að lesa ykkar
bréf.“ Frú Ming var staðföst, eins
og klettur.
„Það var ranglega sent til okkar.
Það er ekki okkar.“ Vinnukonan
rétti fram bréfið.
„Sent ranglega til ykkar?“ Frú
Ming ranghvolfdi í sér augunum.
Hún tók samstundis ákvörðun:
„Láttu húsbónda þinn hirða það.
Hélduð þið, að þið gætuð leikið
á mig? Notfæra sér að ég er ekki
læs á það. Það tekur því ekki að
reyna að veiða mig í einhverja
gildru." Hurðin small í lás.
Vinnukonan kom með bréfið til
baka. Herra Yang vissi ekki, hvað
til bragðs skyldi taka. Hann vildi
ekki fara sjálfur yfir með bréfið,
ekki heldur opna það. Jafnfr:allt
fannst honum, að herra Ming værI
þorpari. — Yang vissi að hann var
þegar kominn heim og stæði me
konu sinni. Hvað átti harin a
gera við bréfið? Ógöfugmannleg1
að liggja á annarra manna bre
um. Hann lagði heilann í bleyti og
afréð að síðustu að stinga þvl 1
annað umslag, leiðrétta húsnúmer
ið og láta í póstkassann morgtm
inn eftir. Þetta kostaði haim
tveggja senta frímerki, samt biostt
hann með sjálfum sér.
Þegar þau hjónin flýttu sei 1
skólann morguninn eftir, gleymc 1
þau að taka með sér bréfið. Herr
Yang mundi ekki eftir þvl> ^/rr
en hann var kominn alla leiðma
í skólann, en hafði ekki tíma til a
hlaupa heim eftir því. Hann hé t>
að til allrar hamingju væri þetta
bara venjulegt bréf, sennilega e* ^
áríðandi, og engu skipta, þótt þa
tefðist um einn dag.
Þegar hann kom heim úr sko
anum, nennti hann ekki að ger
sér sérstaka ferð með bréfið- h11
hann lagði það hjá bójkuin sím1111
til að fyrirbyggja, að liann gle)llic 1
því aftur. Þegar öllu var hagaa
lega fyrir komið, og hann ætk'11
að fara að borða í ró og næði, bars
mikill hávaði frá íbúð Ming-hj00
anna. Herra Ming var stoltur m<
ur og kærði sig ekki um að gera
mikinn hávaða, þegar liann lús ’1
aði á konu sinni. En konan ske) ^
lítt um hæversku, þegar hún ' .
barin, og grenjaði sem hún ha ^
framast orku til. Börnin þ°r
ekki nema öskra henni til sam