Eimreiðin - 01.09.1962, Side 91

Lanílnáni fíuáans
•^láfaberg kliðar —
marörn norður stefnir
ni;>ttsúg í flugi
þars í hvolfin lyftir
§>nnheilög sögn
og gefið loforð efnir:
gamalli hul
af óskalandi sviftir.
^fiklast í átt
og mætir segull auga,
nianngi að sjá
en hvalablæstri tíðum;
•ógsbyggðir eigi
né ríki fornra hauga
'ósgullin storð
með snæ á hjálmi fríðum.
^ltafnistumenn
með byrinn beggja skauta,
óúnir í víking —
jafnt til styrs og friðar —
i|yarmdökkum svip,
til Ægis breiðu brauta
húast á skeið,
að hætti ins forna siðar.
Hafsins um víddir
starir stjörnu-geimur;
stýrt var þar eftir
röðli- og himin-teiknum:
Langt út í vestri
liulinn vona-heimur
horfir og bíður
undir Ijóssins feiknum.
Tárfagra Sóley
titruð daggar-eldi,
Týli hin forna
ungum dáðum vafin:
Iuishundruð ár
í hafsins víða veldi
varð liún að bíða —
og þó til öndvegs liafin.
Papar og Vestmenn
vissu þegar byrjar,
vistuðu drauminn:
Góð er foldar bringa!
Kveiktu sinn eld
þars himin-brunnu hyrjar
og hrann-rymja-hvel
að firi litu springa.
(Skuggi 1930).