Eimreiðin - 01.09.1966, Síða 26

206
eimreiðin
Skugga-Sveins, en Jón Þórisson sýndi Ögmund sem andstæðu þeirra
beggja, tilfinningasaman og áhyggjufullan vöndunarmann, sem
meinleg örlög hrjá. Jón sterki var ærið spaugilegur í státi sínu og
bleyðimennsku í meðförum Sigurbjarnar bónda á Hrísum, og Sig-
urvin bryti og Stefán bóndi á Steðja voru hæfilega uppbelgdir, en
mannborlegir og meyjarmannslegir stúdentar, Kristján Benedikts-
son sómdi sér vel sem hinn furðulega prúði, snotri og barnalegi
útilegumaður, en fyrst og fremst sýslumannsfrændi, er skáldið hefur
gert úr garði á svipaðan hátt og Jón Thoroddsen Indriða sinn í
Pilti og stúlku, og frú Ingibjörg Helgadóttir Kjerulf lék Ástu
þannig, að ekki hefði þurft jafnreynslulausan mann í kvennamálum
og Harald til þess að hrífast af henni, þar sem hún þá líka vékst
svo undarlega við honum að vilja bráðólm gera hann sér að ekta-
maka — o, það verður að skrifast á reikning þakklátsseminnar út af
lífgjöfinni — búið með það! Frú Steinunn Garðarsdóttir á Gríms-
stöðum sýndi það sem Margrét þjónustustúlka Lárenzíusar, að hún
mundi hafa allótvíræða hæfileika sem leikari, og sama máli gegndi
um frú Hrafnhildi Sveinsdóttur á Bergi í hlutverki Grasa-Guddu.
Útlit, aldur og rödd torveldaði frú Hrafnhildi hlutverkið, en samt
sem áður naut sín furðanlega í túlkun hennar þessi þjóðfræga per-
sóna leiksins, og Gvendur hennar naut sín langt fram yfir það, sem
vænta hefði mátt hjá svo ungum og auk þess alóvönum leikara sem
Þorvaldi Jónssyni, Þórissonar. Þeir, sem höfðu minni hlutverk, fóru
þannig með þau, að þeir tóku ekki meira rúm en þeim var ætlað,
en fylltu það svo, að vel fór á. Gervi og leiktjöld voru mjög hagleg.
gerð af smekkvísi og hófsemi og mjög við hæfi leiksins — og lj°sa'
meistaranum, sem ekki mun hafa haft yfir að ráða neinum þeim
töfratækjum, sem nú er völ á í leikhúsum, tókst vonum framar að
láta koma fram mismunandi og æskileg ljósbrigði. Þarna var hvað
eina einfaldlega og af látleysi samræmt anda og eðli leikritsins og
mér kom aldrei til hugar — eins og í Þjóðleikhúsinu fyrir nokkrum
árum, þegar Skugga-Sveinn var þar sýndur — að hlæja á kostnað leik-
stjórnar og sviðsetningar — hvað þá búast við, að Skugga-Svemn
kæmi allt í einu brunandi í jeppa inn á sviðið!
Framtiðin
Út á við vakti það almenna athygli, hve sýningarnar á Skugga'
Sveini voru vel sóttar og hve góða dóma þær fengu hjá þeim, sem