Eimreiðin - 01.09.1966, Síða 64

244
ElMREIÐlN
Það voru svo fínar skelplötur á
hliðunum á honum, og ég fékk
að reyna bitið hjá Jóa.
— Já, Nonni, það var nú hníf-
ur í lagi, og ég ætla líka að fá
mér hníf og líka sög. Sögin okk-
ar er brotin, og þá gætum við
smíðað góða hurð fyrir kofann
okkar, þar sem við geymum
hornin og skeljarnar.
— Jú, Einar, við getum smíð-
að hurð úr rekaspýtunum, sem
koma í fjöruna. Manstu stóru
spýturnar, sem við drógum á
sleðanum og lögðum yfir Illa-
pytt úti í túnhorninu, þar sem
þú varst nærri drukknaður í
einu sinni og þar sem lömbin
drukknuðu í fyrra? Það eru
fjarska margar góðar spýtur í
fjörunni. Kennarinn okkar sagði,
að þær kæmu frá landi, sem héti
Síbería og það væri stórt land,
langt í burtu, sem tilheyrði öðru
stóru landi, sem liéti Rússland.
Vissirðu þetta líka, Einar minn?
— Auðvitað vissi ég það, ég var
líka í tímanum, þegar kennar-
inn sagði okkur frá þessu. Lönd-
in eru norðarlega við stórt haf.
En því passa mennirnir ekki
spýturnar sínar betur?
— Þeir eiga svo mikið af þeim,
Einar. Þar eru stórir skógar, þétt-
ir eins og grasið á túninu okkar
á sumrin. Ekki getum við pass-
að stráin, þegar stormurinn feyk-
ir þeim úr flekkjunum.
— Nei, Nonni, það getum við
ekki, en nú er ég orðinn þreytt-
ur á að tala. Ég nenni ekki að
tala meira. Ég ætla að fara ut
að stóru rifunni á veggnum og
sjá hvort músin, sem við sáum
þar í gegn, er enn í snjóholunni
sinni og hvort hún er búin að
borða brauðið, sem við gáfurn
henni.
— Þá verður þú að troða tusk-
unni vel í gatið aftur, Einar, þvl
mamma vill ekki mýs inn í bas-
inn.
— Ég skal gera það, Nonni, en
heldurðu ekki að Guði hafi þótt
vænt um að við gáfum músun-
um brauð og gæti enn betur að
pabba fyrir það?
— Jú, en heyrirðu ekki, þa®
er einhver að berja frannni. Við
skulum hlaupa. Ég er viss uxn,
að pabbi er að koma, það er ég
alveg viss um.
Bræðurnir stukku út úr rúm
inu og systkini þeirra einnig, °S
öll hlupu þau fram í lág lT1<ú
argöngin á hæla móður sinnar,
sem hafði fyrst hevrt barið, þar
sem hún var frammi í eldhusn
sem var skonsa út úr göngunum,
næst baðstofunni.
Mamma tók slána frá útihm
inni og pabbi barnanna biitist
í dyrunum, fannbarinn með h°s
in hlífðarföt.
— Pabbi, pabbi er koniinn,
hrópuðu börnin hvert í kapp
við annað, meðan móðir þerrra
kyssti mann sinn og faðma