Eimreiðin - 01.05.1967, Síða 66

154
EIMREIÐIN
„Varla held ég, að á unglingsárum hafi gætt áhrifa frá sérstök-
um íslenzkum skáldum á mig eða fyrstu kvæði mín, en aðstöðu hafði
ég til að lesa þó nokkuð af ljóðum nýjum og gömlum. Var ég þó
frekar íhaldssamur á þann hátt, að mér þótti meira koma til eldri
skálda (Matthíasar, Þorsteins og jafnvel Guðmundar Guðmundsson-
ar) heldur en þeirra yngri (svo sem Stefáns frá Hvítadal og Davíðs
frá Fagraskógi).
Frá 16 ára aldri las ég nokkuð af dönskum og sænkum ljóðum,
sérstaklega að vísu úrval í safnritum og sýnisbókum. I söngbók
danskra lýðskóla vöktu sérstaklega athygli mína nokkur kvæði eftir
Jeppe Aakjær. Var vitnað til þess, að þau hefðu verið prentuð fyrst
eða væru tekin úr „Rugens Sange“. Bað ég síðan Jónas Tómasson,
bóksala á fsafirði, að útvega mér þá bók og gerði hann það. Minn-
ir mig, að ég væri um tvítugt, þegar ég fékk „Rugens Sange“ í hend-
ur. Var það falleg útgáfa með smámyndum með mörgum af kvæð-
unum. Fór þá, eins og segir í kvæði mínu um Jeppe Aakjær í „Sól-
bráð“:
Ungur maður fann þar nýjan heim“.
„Hrifinn sat ég yfir óði þeim.
Þetta hefur orðið mér áhrifaríkt, og má til sanns vegar færa jrað,
sem ég sagði við Guðmund Hagalín, þegar hann leit í bókahillu
mína: „Þú hefur þá lesið Jeppe Aakjær“, en ég svaraði: „Þess vegna
er ég talinn með skáldum".
„Rugens Sange‘“ sýndu mér áþreifanlega, hversu mikið var óort
um íslenzkar sveitir og búmannslíf, þrátt fyrir alla þá sveitamenn,
sem ort höfðu á íslandi".
Margt virðist hafa verið líkt með uppvexti og menntaleit Jeppe
Aakjærs og Guðmundar Inga, svo og viðhorfum til starfa, lífs og
listar. Báðir hefðu þeir getað tekið undir með Stephani G. Stephans-
syni það, sem hann segir um menntunina:
Ég gat hrifsað henni af
hratið, sem liún vék mér,
meðan lúinn makrátt svaf,
meðan kátur lék sér.
Líkt og hinn józki sveitapiltur var að afla sér fræðslu mestmegnis af
sjálfs sín rammleik, svo hlaut og „önfirzki bóndasonurinn“ að gera.
Og hann fór að sumu leyti svipaða leið. Guðmundur stundaði nám