Eimreiðin - 01.05.1967, Side 78

Axel Thorsteinsson:
Margt dylst
í hraðanum
Þegar ég kvölcl nokkurt á síðast liðnu vori lagði leið mína í kvik-
myndahús við Strikið í Kaupmannahöfn vottaði ekki fyrir neinum grun
í huga mínum um það, að ég mundi verða fyrir þeim áhrifum af mynd-
inni, sem ég fór til þess að sjá — en þetta var mynd um nútímavandamál,
að í huga mér myndu rifjast upp meira en hálfrar aldar gamlar minn-
ingar frá Noregi, hver af annarri, en það var framar öðru niðurlag mynd-
arinnar, sem vakti þessar gömlu minningar í huganum. Mér fannst, er
ég horfði á myndina, sem flestir þeirra, sem þar komu við sögu væru
ráfandi í einhverri gerningaþoku og vissu ekki hvert þeir væru að fara,
— gerviþoku væri ef til vil réttara að orða það, en villugjarnt er jafnan
í þoku, hverrar tegundar, sem hún er. Margt býr í þokunni. Og margt
dylzt líka i hraðanum, og kem ég að því síðar, eða þegar ég hefi lokið við
að segja dálítið frá Noregsminningunum, sem ég vék að áðan.
Þær eru frá vorinu og sumrinu 1914. Ég hafði lokið námi á Hvanneyri
þá um vorið og fór til Noregs í maí með tuttugu krónur í vasanum
umfram fargjaldið, en það skotsilfur átti að nægja — og nægði — til
þess að komast norður í Þrændalög, en ég var ráðinn til starfa á stór-
býli þar nyrðra.
Minnistæð er enn sjóferðin í glampandi sólskini frá Björgvin til
Niðaróss og þaðan til Steinkjær við botn fjarðar, sent gengur inn úr
Þrándheimsfirði, en þetta er ekki ferðasaga, svo að ég rek það ekki
nánara. Tilgangur minn er að geta aðeins nokkurra atvika, sem mér fanst
að skiftu máli, er ég hugleiddi allt það, sem ég vildi sagt hafa.