Eimreiðin - 01.05.1967, Side 29

UM MAGNÚS ÁSCEIRSSON
117
ner över ansiktet — unga ílickor med smidiga kroppar: en
melodi mellan lapparna.
Eítir að Magnús hafði farið um ljóðið höndum var það annað ljóð:
Stiginn í rauðgulri, stígandi sól,
stiginn í grámóðu dagsins,
stiginn í reykbláu rökkri
eftir roða sólarlagsins:
karlmenn, sem bera upp kolasekki,
bláklæddir, óhreinir, bisandi menn,
blístrandi, hlæjandi ungir menn,
reykur úr pípum, sem lyppast
í ljósbláum mekki,
konur með byrðar — körfur — börn,
konur af fitu og getnaði jtungar,
konur gamlar og konur ungar,
kallandi og spjallandi á þrepum og skörum:
ellisvipir og sölnað liár
sent sinuskúfar við frosna tjörn,
grannir líkamir, léttar brár,
lag á vörum.
Þegar Lundvist talar um háret likt grátt grás ner över ansiktet,
líkir Magnús hárinu við sinuskúfa við frosna tjörn.
Sömu sögu er að segja um Vögguþulu Federicos García Lorca,
sem er mun þekktara ljóð á íslandi en á Spáni. Vögguþulan hefur
ekki yfir sér þann ljóma og ómþýðu hrynjandi á frummálinu, sem
henni hefur verið búinn á íslenzku. Þetta veldur m. a. því, að þeg-
ar íslendingar kynnast öðrum ljóðum García Lorca hrista þeir
hausinn í vandlætingu og segja: Þetta er ekki líkt García Lorca. Það
er vegna þess að þeir hafa lært að elska Lorca með hjálp Magnúsar.
Þeir neita á þessum forsendum þeim fátæklegu tilraunum, sem
gerðar hafa verið til að kynna íslendingum skáldskap García Lorca
eins og hann raunverulega er. Trúverðugar þýðingar eru dæmdar
úr leik.
Mér væri líka spurn hvaða þýðandi dirfðist að halda áfram þýð-
ingum á ljóðum Hjalmars Gullbergs eftir að Magnús hefur um
hann fjallað. Eða kvæðum Nordalhs Griegs? Magnús hefur þannig
sett þeim ljóðaþýðendum, sem eftir honum koma stranga kosti og
miskunnarlausa. Hann er alltaf til samanburðar, hvort sem mönn-
nm líka betur eða ver.
F.g efast ekki um að Helgi Hálfdánarson gjaldi þessa þrátt fyrir