Tímarit lögfræðinga - 01.12.1997, Qupperneq 25

við lægra miskastig en 15 eða 10% hefur verið umdeild. Þá hefur það ekki síst
verið gagnrýnt, að bætur skv. 8. gr. geti verið svo háar, að launafólki, sem fái
bætur skv. 6. gr., beri iðulega mun lægri bætur heldur en hinum, sem ekki vinna
fyrir tekjum og falla því undir 8. gr. Þannig kunni húsmóðir, sem einungis
vinnur á heimili, að fá hærri bætur en húsmóðir, sem auk heimilisstarfa sinna,
hefur stundað launað starf utan heimilis.
Hér að framan í umfjöllun um 5. gr. var því lýst, að þrátt fyrir gagnrýni á
notkun hins nýja fjárhagslega örorkumats gerðum við ekki tillögu um breytingu
þar á. A það skal minnt, að eitt helsta markmið lagasetningarinnar var að taka
upp fjárhagslegt örorkumat til þess að bætur yrðu ákveðnar í meira samræmi
við raunverulegt einstaklingsbundið fjártjón heldur en hið læknisfræðilega
örorkumat gefur kost á. Því markmiði var hins vegar ekki framfylgt nema að
hluta, því enn er miðað við læknisfræðilegt örorkumat gagnvart hinum
tekjulausu.
Jón Erlingur Þorláksson tekur dæmi16 af tveimur konum sem verða fyrir slysi
og hljóta 100% örorku. Önnur er húsmóðir en hin útivinnandi með 1.000.000
kr. tekjur á ári. Lögin færa hinni fyrmefndu 20 millj. kr. í heildarbætur en þeirri
síðari 11,5 millj. kr.
Það er óeðlileg niðurstaða að tekjur sem maður aflar geti orðið til þess að
lækka bætur sem honum hefðu ella borið. í ljósi þessa teljum við nauðsynlegt
að samræma og fella saman, að því marki sem kostur er, reglur lagagreinanna
tveggja með það fyrir augum að draga úr misræmi bóta. Tekið skal þó fram, að
slík samræming getur ekki orðið með þeim einfalda hætti að hækka einungis
bætur til þeirra, sem falla undir 6. gr., heldur hlýtur hún jafnframt að leiða til
þess, að bætur geti lækkað til þeirra, sem falla undir 8. gr. Með öðru móti teljum
við tormerki á að varðveita megi það meginmarkmið, að einungis raunverulegt
fjártjón sé bætt.
í samræmi við þetta gerðum við eins og áður er getið í fyrsta lagi þá tillögu,
að í 7. gr. verði tekin inn lágmarksárslaun sem viðmiðun við ákvörðun bóta og
verði þau 1.400.000 kr. miðað við grunnvísitölu skaðabótalaganna. Þessi fjár-
hæð er nokkru lægri en sú fjárhæð sem að framan var leidd af bótaupphæðum
núgildandi 8. gr., þar sem við höfum reiknað okkur til um samsvörun þeirra
bóta til mánaðar- o§ árslauna. Fjárhæðin svarar nánast til meðallauna land-
verkafólks innan ASÍ á árinu 1994 eins og sést af eftirfarandi töflu:
Tafla 5. Árslaun landverkafólks ASÍ1994 í krónum17
Verkakarlar 1.399.000 Afgreiðslukonur 1.075.000
Verkakonur 1.104.000 Skrifstofukarlar 1.694.000
Iðnaðarmenn 1.802.000 Skrifstofukonur 1.331.000
Afgreiðslukarlar 1.546.000 ASÍ landv.fólk meðaltal 1.414.000
16 Jón Erlingur Þorláksson, tilvitnað rit bls. 44.
17 Alþingistíðindi 1995-1996. A-deild, bls. 3341.
249