Hlín - 01.01.1924, Qupperneq 48

46
Hlín
Konum* finst nú mörgum hverjum, að fjármál komi
þeim ekki mikið við, það sje karlmannanna að hugsa um
þau, og ýmsum finst jafnvel það vera ófínt fyrir konur,
og það ekki síst fyrir þær sem teljast í betri röð, að
vera nokkuð að hugsa um hvað hlutirnir kosta. En þetta
er rangt, bæði gagnvart okkur konum sjálfum og ríkinu.
Fullur helmingur af íslendingum eru konur, og þær hafa
fullkomin borgaraleg rjettindi til jafns við karlmenn, þær
verða því, engu síður en þeir, að þekkja og skilja rjett
sinn og skyldur við þjóðfjelagið.
Mikill hluti af því fje, sem eytt er í landinn, fer í
gegn um hendur kvenna, og við getum ekki varist þeirri
hugsun, að verslunarreikningar landsins stæðu betur nú,
ef við konur hefðum farið skynsamlegar með það fje,
sem við höfum haft yfir að ráða, en við höfum gert. —
Veit jeg vel, að þar eiga ekki allar konur óskilið mál,
því margar hafa synt lofsverðan áhuga og hagsýni í því
að spara sem mest útlenda vöru, og hagnýta sjer vel til
sem flestra hluta innlendar afurðir. Pað eru líka margar
konur, sem sjálfgert er fyrir að spara, því efnin skamta
eyðsluna. En samt er hitt eigi að síður satt, sem jeg
sagði áðan; um það eru búðirnar hjerna glögt vitni,
þær eru oft ekki ósannur spegill af því, hvað fólkið vill
kaupa, og væri vel þess vert að athuga það, hvort þar er
ekki eitthvað, sem við eigum mjög hægt með án að vera.
Pær konur, sem muna 20 ár eða lengra aftur í tímann,
minnast þess ef til vill, að þá þektist hjer tæplega margt
af þeim hjegóma og því óhófi, sem nú er orðið land-
lægt og virðist jafnvel vera lífsnauðsyn mörgum af hinni
yngri kynslóð þjóðarinnar, líklega þó helst hjer í höfuð-
staðnum.
Jeg verð að minsta kosti að játa það, að nú á seinustu
árum hefir margt hjer í Reykjavík verið okkur fáfróðum
* Með orðinu konur er átt við allar fullorðnar konur, giftar og
ógiftar, eldri og yngri, — Höf,