Hlín - 01.01.1941, Page 25

23
Hlín
Þorleifr kimbi skyldi vera utan þrjá vetr, því at honum
var kent banasár Arnkells. En með því at eftirmálit
varð eigi svá sæmiligt sem líklegt þótti um svá mikinn
höfðingja sem Arnkell var, þá færðu landstjórnarmenn
lög á því, at aldri síðan skyldi kona vera vígsakaraðili
nje yngri karlmaðr en sextán vetra, ok hefir þat hald-
izt jafnan síðan“.
Jeg hef tekið hjer orðrjettan 38. kaflann í Eyrbyggju.
Það er margreynt, að sagan endurtekur sig, og þótt
það sje ekki beint í þessari mynd þá í annari skyldri.
Jeg veit ekki um nema eina konu hjer á landi, sem
öðrum fremur hefur reynt að standa á verði um það,
að lög landsins sjeu haldin gagnvart konum. Þessi
kona er frk. Laufey Valdimarsdóttir. Hún ætti að eiga
óskiftar þakkir okkar kvenna fyrir það.
íslenskar konur hafa nú haft konsingarjett og kjör-
gengi í 26 ár. Á þessum aldarfjórðungi hafa þær átt 2
kvenfulltrúa á Alþingi, þær frk. Ingibjörgu Bjarnason,
skólastjóra, og frú Guðrúnu Lárusdóttur, sem sæti átti
á Alþingi, þegar hún dó. Varamaður hennar er Magnús
Gíslason, skrifstofustjóri. — Hefðu kosningar farið
fram í ár hefði átt að kjósa konu í sæti frú Guðrúnar
Lárusdóttur. En nú getum við haldið áfram að velta
fyrir okkur hver sú kona verður, sem skipar sæti henn-
ar á Alþingi næst.
Þá vil jeg minnast nokkuð á liðna tímann. — Margar
konur, sem nú eru ungar, vita lítið um þá erfiðleika og
andúð, sem foringjar kvenfrelsishreyfingarinnar áttu
við að búa.
Hinir ströngustu sagnaritarar í kvenfrelsismálunum
munu telja, að um miðja 19. öld komi krafan um jafn-
rjetti kvenna og karla upp í Ameríku. — En það er
einkennilegt, að það er ekki kvenfrelsismálið, sem er
lyftistöngin, heldur baráttan um afnám þrælahalds og