Hlín - 01.01.1941, Side 44

42
Hlín
eggjan að leggja meiri stund á þennan atvinnuveg og
hirða betur um hann.
í formálanum að bók sinni segir hann: „Tilgangur-
inn með bók þessari er sá, að reyna að vekja áhuga
landa minna, ekki síst kvenþjóðarinnar, fyrir fjárrækt-
inni, sjerstaklega vegna ullarinnar, því margir eru
þeir, bæði sauðfjáreigendur og heimilisiðnaðarmenn.
sem eru allsendis ófróðir um þessi mál. — Fram að
þessu hefur mest verið skrifað og talað um það hjer
á landi, hvernig fá mætti stórt og sterkt holdafje, en
minna verið hugsað um ullina, og er það atriði þó síst
minna virði. — í þessari bók minni geri jeg ullina að
umtalsefni, frá því hún vex á kindinni og þar til hún
er komin í klæðnaðinn. — Allar hinar stærri menning-
arþjóðir hafa skrifað stór verk um þetta efni. — Ull-
arfræðin er orðin vísindagrein og fjárræktin öll bygö
á vísindalegum grundvelli. —
Ullin heldur altaf velli, hve mikið sem framleitt er
af gerviefnum, þá verða það altaf margir, sem meta
ullina meira en önnur efni til klæðnaðar, enda er það
sannast að segja, að engin fataefni jafnast á við góðan
vefnað úr góðri ull. — Og tískan, sem öllu ræður, met-
ur ullina jafnan mikils, einungis að þeim sem ráða
gerðum, formum og litum takist að fara svo með hana,
að hún falli kaupendunum í geð, en þar kemur til
greina smekkur og listfengi þeirra, sem með þau mál
fara“.
„Það eru ekki meðmæli með smekk landa minna“,
segir höfundurinn, „hve mikið þeir nota af allskonar
gerviefnum til fata, efnum sem tætt eru upp úr göml-
um fötum og allskonar rusli, blandað með stífelsi og
ýmsum kemiskum efnum, svo þau líti vel út, en þau
eiga ekki til þá mýkt eða það fjaðurmagn, sem auð-
kennir góð ullarefni. — Þessi fataefni veita lítið skjól