Hlín - 01.01.1941, Side 53

Hlm
51
ætti víðvarpstæki svo góð, að heyra mætti og sjá um
heim allan, og að auki mætti stilla svo skrúfunum að
sjá mætti og heyra alla fortíðina. Þá vil jeg sjá mommu
og sjálfan mig þegar jeg var óviti, og var að kanna
veröldina með hennar tilsögn. Jeg vil svo fylgjast með
þeim fram eftir árum og sjá hve ant hún ljet sjer um
litla snáðann og hve heitt og sárt hann imni mömmu
sinni.
IV.
Þegar faðir minn fastnaði sjer tilvonandi móður
mína, hafði hann verið tvígiftur, en mist báðar kon-
urnar með stuttu millibili, mjög sviplega. Var hann
lengi á eftir úrvinda af sorg og söknuði, eins og ljóð
hans sanna og brjef. Þá reyndi mjög á trú hans og
bænrækni. En honum fanst hann litla eða enga huggun
fá í viðtali sínu við drottinn, jafnvel þó hann vandaði
til með dýrum óði og hörpusláttur fylgdi. Hann taldi
sig öllum heillum horfinn og „þornaði allur“ og „morn-
aði“. Þá var það að hann kynntist bóndadótturinni í
Saurbæ. Þessi unga blómarós varð honum „sæmleitur
sólargeisli", sem eyddi myrkrinu úr huga hans svo
sorgin hvarf. Hann vann ást hennar og þau tengdust
trygðaböndum. Haustið eftir þjóðhátíðarsumarið gift-
ust þau. Hann var þá nærri fertugur, en hún 24 ára.
Það má vel vera, að með þessu móti hafi drottinn
svarað bænum hans og sorgarsöngvum, og mátti það
kallast harla gott. — Um þennan þriðja hjúskap sinn
segir faðir minn í æfisögu sinni' (Sögukaflar, bls. 273):
„Er það skoðun mín, að þar hafi jeg hlotið þá konu,
sem mjer og börnum okkar — ellefu — varð fyrir
bestu. Eru nógir aðrir til um hana að rita, einkum um
það hver framúrskarandi móðir hún hefir verið“.
4*