Hlín - 01.01.1941, Side 70

68
Hlín
frú Ragnhildar Pjetursdóttur, sneri jeg mjer í símtali
til ungfrú Soffíu Skúladóttur með umleitun um, að
hún tæki starfið að sjer. Var hún eigi ófús að taka
þetta að sjer, en vildi
eigi ákveða neitt þá
þegar. Bað hún mig
að koma næsta dag
heim til sín að ræða
málið frekar.
Er jeg drap á dyr á
heimili ungfrú Soffíu
næsta dag, voru dyrn-
ar opnaðar. Fyrir
framan mig stóð ung
stúlka, björt yfirlit-
um, gáfuleg og stilli-
leg, en í svipnum
virtist mjer votta fyr-
ir þunglyndisblæ. —
Þannig kom Soffía
Skúladóttir mjer fyrir
sjónir, er jeg leit hana
í fyrsta sinn, svo og jafnan síðar, þótt frekari viðkynn-
ing gæfi mjer kost á að kynnast ýmsu öðru markverðu
í fari hennar en mjer varð ljóst við fyrstu sýn, svo sem
sinni snjöllu kímnigáfu hennar, stjórnsemi og einbeitni.
Jeg hafði gert mjer í hugarlund, að heimsóknin tæki
stutta stund og yrði aðeins til þess að binda enda á er-
indi mitt. En í þess stað var mjer tekið sem góðum
gesti, að gömlum, íslenskum sveitasið, boðið til stofu
og veittur beini. — Jafnframt æskilegum erindislokum
naut jeg svo þess að eiga skemtilegar viðræður við þær
mæðgur, ungfrú Soffíu og frú Sigríði, móður hennar.
Um næstu mánaðamót kom svo ungfrúin til Akraness
og hóf kenslu við fyrsta námskeiðið, er hún dvaldi þar.