Hlín - 01.01.1941, Page 74

72
Hlín
Leysti hún störf sín af hendi með hinni mestu prýði.
Svo mikil var aðsókn til hennar, að það kom fyrir, að
er hún var að koma frá einni konunni, var hún jafn-
harðan sótt til annarrar, svo að viðstaðan var aðeins
meðan skift var um hesta.
Oft var leitað til Rósu í öðrum sjúkdómstilfellum, og
þóttu ráð hennar oft vel gefast. Hún sýndi hið mesta
hugrekki og dugnað í ferðalögum, í vondum veðrum,
jafnt á nóttu sem degi, og hvarvetna þótti hún góður
og kærkominn gestur, er hún var komin á heimilin, til
að hjálpa og hjúkra.
Eigi var í þá tíð fyrir laununum að gangast. Voru
árslaunin lengi vel 2 ríkisdalir (kr. 4.00). Löngu síðar
voru árslatmin ákveðin kr. 60.00.
Skömmu eftir að Rósa kom aftur til landsins giftist
hún Þorsteini Thorlacius, prestssyni frá Saurbæ.
Bjuggu þau allan búskap sinn í Öxnafelli, og voru
einkar vel metin. Þorsteinn gegndi um þrjátíu ára
skeið hreppstjórastörfum í Saurbæjarhreppi, auk þess
um allmörg ár oddvita- og sýslunefndarmannsstörfum
og fleiri trúnaðarstörfum. Voru þau hjónin svo vel lát-
in, eins og fyr er sagt, að varla var svo samkoma haldin
í firðinum, að þau væru eigi þangað kvödd.
Sem nærri má geta tók Rósa á móti hinum mesta
fjölda barna í svo þjettbygðu hj^raði, sem Fram-Eyja-
fjörður var, og er enda enn, og um svo mikinn ára-
fjölda, en því miður hef jeg ekki í höndum grei'nilega
tölu þeirra.
Rósa var kona fríð sýnum, bjartleit, meðallagi há og
vel vaxin, tíguleg á velli, en þó prúð og látlaus, glaðleg
og þýð í allri framkomu, og bauð því af sjer hinn besta
þokka.
Rósa Jónsdóttir var fædd að Leyningi í Eyjafirði 29.
des. 1838. Foreldrar hennar voru hjónin Jón Bjarnason,
bónda þar, Flóventssonar, bónda sama staðar, Bjarna-