Hlín - 01.01.1941, Qupperneq 81

Hlín
Minningaroró
um SigríSi á Kirkjubóli í Tungusveit í Strandasýslu.
Ársritið „Hlín“ birtir oft minningarorð um mætar og
merkar konur, og er það í samræmi við efni þess, sem
venjulega er annað hvort ritgerðir eftir konur, eða eitt
og annað, sem þeim og fleirum er til hagsbóta eða
skemtunar.
Mjer hefur dottið í hug, að ekki væri úr vegi að lofa
lesendum „Hlínar“ að kynnast örfáum dráttum úr æfi
nýlega látinnar konu hjer á Ströndum, þótt hvorki
væri hún embættismannskona eða auðug af þeim fjár-
munum, sem „valtastir eru viha“. — Það er ætíð gott
að kynnast góðum mönnum og konum, þótt ekki sje
nema á pappímum. Kona þessi er Sigríður Guðmunds-
dóttir á Kirkjubóli í Tungusveit. Hún andaðist að
heimili sínu síðastliðið sumar (1938).
Sigríður var fædd suður í Dalasýslu, en fluttist ung
með móður sinni hingað norður, faðir hennar var þá
dáinn. Móðir hennar hjet Þorbjörg Björnsdóttir. Þær
njæðgur fóru fyrst að Ljúfustöðum til Jóns Björnsson-
ar, bróður Þorbjargar, þar voru þær eitt ár — að mig
minnir. — Að því liðnu fluttu þær hingað að Brodda-
nesi til Jóns Magnússonar og Guðbjargar Björnsdóttur,
foreldra minna. Þær Þorbjörg og móðir mín voru al-
systur. Hjer ólst Sigríður upp, og fór ekki hjeðan fyr
en hún var komi'n yfir tvítugt. Hún lifði því hjer öll
sín bernsku- og æskuár, alt til þess tíma, er breytir
ungu mærinni í fullþroska konu. — Og um þetta tíma-
bil æfi hennar er ekki nema gott eitt að segja. Hún var
hvorki að gáfum nje fríðleik neitt undrabarn. En hún
var svo stilt og prúð, að mjög bar af því sem venjulegt
er um böm og unglinga á æskuskeiði. Og svo elsk að
móður sinni, að fágætt mátti heita, það varð ekki sjeð