Hlín - 01.01.1941, Qupperneq 84

I
82 Hlln
og unglinga. Hún sagði'st hafa talað um þetta við hana,
en henni þótti svo leiðinlegt að hún skyldi sparka í
mömmu sína. — Næstu nótt á eftir verður hún ekki
vör við að Sigga hreyfi si'g í rúminu, henni þykir þetta
kynlegt, og fer að þreifa á fótunum á henni, og finnur
þá að hún er í hafti. — Til þess að sparka ekki í
mömmu sína hafði hún heft sig um kvöldið áður en
hún sofnaði, en sagði samt ekki frá því.
Sigríður fór hjeðan að Kollafjarðarnesi til Guðmund-
ar Bárðarsonar, og var þar vinnukona í tvö eða þrjú
ár. — Þar gat hún sjer hinn besta orðstír, eins og verið
hafði hjer. — Þótt hún væri ung að aldri, þegar hún
var á Kollafjarðarnesi, má næstum telja að hennar
móðurstarf hafi byrjað þar, þó í smáum stíl væri, en
samt nægilegt til þess að ekki gleymdist þeim er naut
þess.
Nokkru eftir að þau Guðmundur og Guðrún kona
hans komu að Kollafjarðarnesi, mistu þau son sinn, er
Bárður hjet. Þessi missir olli móðurinni mikils sakn-
aðar, hún átti ekki annað barn. — Guðmundur G.
Bárðarson, náttúrufræðingur, ólst upp í Kollafjarðar-
nesi, hann var sonur Guðmundar Bárðarsonar, en móð-
ir hans átti heima vestur í ísafjarðarsýslu. Guðmundur
var ungur, þegar Sigríður var vinnukona hjá föður
hans. Hann svaf í rúminu hjá hjónunum, til fóta þeirra.
Þau voru bæði góð við hann, en hann átti enga móður
þar. — Það var svo erfitt fyrir móðurina, sem missti
son sinn, að taka undir eins að sjer barn, sem önnur
kona átti. — Það er svo mikið, sem hnígur í gröf með
einkabarninu. Tíminn varð að vinna þetta, og gerði
líka, því að Guðrún reyndist Guðmundi góð móðir,
þegar frá leið.
Þegar Guðmundur G. Bárðarson fór hjer síðast um
Strandir, var hann á hraðri ferð og kom ekki víða við.
Hingað kom hann að kvöldi dags, og var hjer nóttina.