Hlín - 01.01.1941, Page 108

106
Hlín
Heilbrigðismál.
Harðfisksneysla.
Nýskeð var ritstjóri „Hlínar“ hjer á ferð. Mjer til
gleði og uppörfunar heimsótti hún mig, og áttum við
nokkurt tal saman. — Margt bar á góma. — Eitt af
því, sem orð fjellu um, var harðfisksnotkun okkar ís-
lendinga. Jeg drógst á að skrifa nokkrar línur fyrir
„Hlín“ og segja frá reynslu minni og viðhorfi til harð-
fisksneyslu, og þrátt fyrir nauman tíma tek jeg mjer
penna í hönd til þess að leggja harðfiskinum liðsyrði
mitt.
Á síðustu tímum hefur ekki skort ræður og ritsmíð-
ar af hálfu lækna og heilsufræðinga um hvað forðast
bæri í neyslu matar. í þeirri herferð gegn óhæfi sumra
matartegnuda til skapandi heilsu og hreysti mannlegs
líkama hefur hvítt hveiti og hvítur sykur orðið einna
harðast úti. — Ekki situr á mjer, svo lítið vitandi sem
jeg er um krókaleiðir lífsþarfa og heilsuþrifa mann-
skepnunnar, að segja nokkurt andúðarorð gegn kenn-
ingum og viðvörunum þessara góðu manna, sem vilja
og þekkingu hafa til að leiða okkur úr neyslunnar villu
til heilsusamlegra sanninda. Og mjer er nær að halda,
að af læknum sje ekki of fast á tekið um vandkvæði
matarhæfis nú á tímum, þegar heita má að sykraður
gerfimatur og glundurfæða skipi æðsta sess á borðum
fjöldans, en hinn óbreytti, staðgóði undirstöðumatur er
settur skör lægra. — Þetta segi jeg með fullum rjetti,
bygðum á reynslu, því undanfarin ár hefi jeg haft í
sumardvöl töluvert stóra hópa af börnum, unglingum
og fullþroska fólki frá Reykjavík og víðar að. — Und
antekningarlítið hafa börnin og unglingarnir fyrst í
stað ekki viljað smakka nýjan skyrhræring, mjólkur-
graut úr nýmjólk nje rúgbrauð, en sætt hveitibrauð og