Hlín - 01.01.1941, Síða 145

K V E Ð J A
Til Sambands vestfirskra kvenna 1939.
Nú rennur sól að baki blárra fjalla
og brosi hlýju kveður grund og hlíð,
og gott er þreyttum höfði sínu að halla
að hjarta kvöldsins eftir dagsins stríð.
Hún »Ársól« býður öllum góðar stundir,
á arni hennar logar birta skær.
Og heimilisins hlýju vængjum undir
í hennar skjóli lifnar gleðin mær.
Frá störfuni dagsins kært er livíld að taka
við kaffiilm og bjartra ljósa fjöld.
1 hugum voruni glaðir geislar vaka,
sem gjöra okkur heilagt þetta kvöld.
Ef hjartað vígir hneigð til göfgra starfa,
við höndlum vorsins alskapandi mátt^
þá tekst að vinna vorri stjett til þarfa,
í von um sigur andinn stefnir hátt.
Við mættumst glaðar, kveðjumst heilum huga
og hlýja minning berum heim til vor.
Ef stöndum fast, og látum böl ei buga,
mun blessun krýna okkar framtaksþor.
Já, kæru systur .fylgjumst fram mót sigri,
af fúsum huga vinnum göfugt starf.
I herferð ljóssins bcitum björtum vigri
og blessun gefum vorri þjóð í arf.
Gudrím Magnúsdóttir, Bolungarvík.
V O R V I S A.
Blessuð sólin sendir geisla skæra,
söngfuglarnir kvaka í laufgum mó,
fagra tóna fæ jeg marga kæra
frá þjer lóan blíða í mosató.
Grundir fara’ að grænka' og lifna aftur,
glitra blóm og vakna’ um sumardag,
alt mun þroskast, í öllu er líf og kraftur,
alt hið vonda færist brátt i lag.
Unglingsdrengur í Borgarfirði eystra.