Valsblaðið - 01.05.2003, Síða 14

,,Mcelikvarði á góðan leikmann er ekki það sem hann gerir á tindinum heldur hversu
vel hann rís eftirfall, “ segir Ólafur Stefánsson.
án efa eftir að klífa enn hærri tinda, og
skyggnast örlítið inn í hugarheim hans.
Eiginkona Ólafs heitir Kristín Þor-
steinsdóttir og þau eiga dótturina Helgu
Soffíu sem er að verða 5 ára og Einar
Þorstein, 2 ára. Ólafur á eitt ár eftir til að
ljúka fjarnámi í BA Humanities, segist
reikna með að gera það á Spáni. „Þetta
er nám um sál mannsins, húmanískar
greinar og ég tek jafnframt heimspeki,
sögu og listir, sem sagt allt frekar áhuga-
vert. Þetta tryggir mér svo sem ekkert
ákveðið starf í framtíðinni nema það að
vera meiri húmanisti,“ segir Ólafur af
sinni stóísku ró og yfirvegun.
Þrátt fyrir yfirburði Ólafs sem hand-
boltamanns í dag var hann síður en svo
líklegur til stórafreka í upphafi ferilsins.
Sem gutta var honum plantað niður sem
hornamanni en það átti reyndar eftir að
koma honum til góða.
„Já, ég var fastur í hominu í yngri
flokkunum en þegar ég fór að stækka var
mér stillt upp fyrir utan. Þá bjó ég að
þeirri tækni sem hornamenn þurfa að
hafa. í horninu hafði ég tíma til að sjá
spilið þróast fyrir utan og núna bý ég að
því að vita hvers konar sendingar horna-
menn vilja fá.“
— Hver er skoðun þín á þjálfun barna
og ungmenna hvað það varðar að þeim
er stundum stillt upp í einhverja stöðu og
eru svoföst í henni þar tilferlinum lýkur.
Vœri ekki œskilegra að leyfa krökkum,
bœði í handbolta og fótbolta, að þreifa
fyrir sér í nokkrum stöðum, þannig að
þau fái betri tilfinningu fyrir leiknum?
„Eg ræddi aðeins um þetta fyrir tæpu
ári á fyrirlestri sem ég hélt hér á Islandi
og ekki síst hvemig mér hefur liðið sem
íþróttamanni. Fram að ákveðnum aldri er
íþróttaiðkun eintóm skemmtun, enginn
sem ýtir manni í sportið. Sem krakki ótt-
aðist ég ekkert og naut leiksins út í ystu
æsar, eins og nánast allir á unga áldri. Eg
vaknaði með breiðara bros þegar ég vissi
að það var æfing um kvöldið. Andstæðan
var þverflautan sem ég var að læra á en
ég náði aldrei tengslum við flautuna og
heltist að lokum úr lestinni. Þvingunin
var ekki af hinu góða, ég var að læra fyrir
einhvem annan en sjálfan mig. Eftir 15
ára aldur koma allskyns freistingar til
sögunnar, t.d. stelpur og máður fer að
gera hlutina fyrir einhvern annan en sjálf-
an sig. Þá vill maður vera svalur, skora
fleiri mörk, líta vel út. Við þetta tapast
ákveðinn hreinleiki. Það sem skiptir
mestu máli til þess að skara fram úr eftir
þetta aldursskeið er að ná hreinleikanum
aftur. Njóta leiksins, láta ekkert setja sig
út af laginu, ekki launagreiðslur, frægð,
íjölmiðlafár eða heimilisaðstæður. Með
réttri hugsun og einbeitingu er hægt að
halda í hreinleikann án þess að láta lífið
utan íþróttarinnar tmfla sig.
I ljósi þessa tel ég æskilegt að böm
kynnist flestum íþróttagreinum, ekki síst
til að hafa tæknilega yfirsýn og líkamleg-
an þroska sem kemur að góðum notum á
fullorðinsámnum. A ákveðnum tíma-
punkti velur íþróttamaðurinn sjálfur
hvaða grein hann vill leggja fyrir sig.
Síðan skipta félagslegir og siðferðislegir
þættir miklu máli, að þjálfarar og for-
eldrar séu að móta einstakling sem sé til-
búinn að takast á við þá þætti, sem ég
nefndi, sem koma til sögunnar þegar
hreinleikinn tapast á unglingsárunum.
Þetta er mín kenning."
— Hvernig hefur þú náð að halda
hreinleikanum í fjögurra manna fjöl-
skyldu þar sem áreiti er oft mikið, í
sviðsljósinu, hálaunastarfi og svo fram-
vegis? Það œlti svo margt að hafa hrófl-
að við hreinleika þínum.
„Það er nánast vonlaust að vera topp-
iþróttamaður á Islandi, í fullri vinnu og
með fjölskyldu, jafnvel þótt maður æfi
tvisvar á dag. Maður þarf tíma til að
hugsa, endurmeta sig og svo framvegis.
Ég hef haft góðan tíma á mínurn ferli til
14
Valsblaðíð 2003