Morgunn - 01.12.1924, Blaðsíða 38

148
MORGUNN
streymdu menn saman á helgum stööum, til þess að minnast
þess, sem gerðist með svo hljóðum hætti austur á Gyðingalandi'
fyrir mörgum öldum. Af öllu því, sem farið hefir fram í kristn-
inni, vekur ekkert meiri aSdáun mína en páskalialdiÖ — og-
af því munu í raun og vteru allar aðrar hátíðir kristinna manna
sprottnar. Hugsið um allar þær mannsálir hryggar eða glaðar,.
hraustar eða þjáðar, með fagnaðarbros um varirnar eða með:
társtirnd augun út af hugsun um eigin missi, streymandi sam-
an að kirkju sinni páskadagana í allar þessar aldir. Breiðíði
úr efninu; horfið yfir mörg lönd í margar aldir. Á þann fjölda
fær enginn tölu komið. Og alt er þetta sprottið af þessum:
litla atburði þarna austur á Gyðingalandi, sem gerðist svo>
undur hljóðlega, í afturelding þennan fyrsta dag vikunnar.
Og hvað er það, sem hefir æfinlega gerst í öllu páskahaldi
kristinna mannaf Menn fara í kirkjur sínar, þeir safnast
þar saman til guðsþjónustuhalds, og þeir vita, að þann dag
verður talað um upprisu Krists og eilíft líf vor allra. Þeir
vita, að þar verður lesin upp frásagan um það, hvernig kon-
urnar komu að gröf meistarans og hvað þær sáu þar. Erind-
ið hefir alt af verið þetta sama á páskadaginn, lijá öllum'
kynslóðum kristninnar: þær hafa ávalt farið út að gröf Krists.
Þær hafa gert það með þeim eina hætti, sem þeim var unt;
þær hafa gert það í huganum; þótt þær hafi að líkamanum'
til staðið í kirkjum sínum, þá hafa hugirnir safnast kringum
gröf Krists austur á Gyðingalandi. Eða öllu heldur: hver
söfnuður hefir svo áð segja flutt gröf Krists til sín hvern:
páskadag. Um leið og þeir gengu til kirkjunnar, voru þeir
á leið út að gröf Krists. Og hefir ekki ríkasta hvötin verið:
hin sama hjá þeim flestum sem hjá konunum hinn fyrsta
páskamorgun? Hefir ekki elslian til Krists og lotningin fyrir
honum verið megintilfinningin 1 Þess vegna sóttu þeir kirkj-
urnar.
Öll píslarsagan er átakanleg, og margt atvikið í henni
hefir komið svo við lijartað í oss einhvern tíma á æfinni, að
það hefir orðið oss ógleymanlegt. En fátt ber þar meii’a vott
um látlausa göfugmensku og innilega elsku en atferli kvenn-