Morgunn - 01.06.1960, Side 62

56
M O R G U N N
Vegna þess ber og annarri persónu þessarar þrenningar
að víkja úr sæti eins og þeirri fyrstu, þar til annar og
betri læknisdómur verður fundinn, sem bætir hann upp.
Þriðja persóna þessarar þrenningar: Hófsemi í hleypi-
dómum.
Eftir þessari kenningu að dæma þurfa hleypidómar ekki
að vera illir í sjálfu sér, sé aðeins gætt hófs í notkun
þeirra. Og þar sem þeir eru teknir upp í hina heilögu
viðreisnarþrenningu, er þeim vissulega ætlað nokkurt hlut-
verk til umbóta í heiminum. Óbreyttum borgara mun þó
finnast, að unnt væri að finna eitthvað annað bjargráð,
sem betur væri til þess fallið að endurreisa það, sem
aflaga fer. Orðið sjálft, hleypidómur, virðist ekki spá
neinu góðu sem úrræði til viðreisnar hnignandi þjóðfé-
lögum, enda þótt hófs sé gætt. Vafalaust mun orðið hleypi-
dómur þýða dóm, sem hleypt er af stokkunum, án þess
að hann sé rökstuddur til nokkurrar hlítar. Eru slíkir
dómar sjaldnast mikils metnir hjá skynbæru og réttsýnu
fólki, enda ganga þeir stundum undir nafninu sleggju-
dómar.
Þó að rannsakaðar væru allar ritningar jafnt kristinna
manna sem og annarra manna ritningar, mundi hvergi
finnast svo mikið sem einn stafkrókur ,er gæfi til kynna,
að hleypidómar hefðu nokkru hlutverki að gegna í við-
reisnarstarfi heimsins. Hefði hins vegar svo verið, mætti
búast við, að einhvers staðar í þeim ritningum hefði mátt
finna boðskap eitthvað á þessa leið: — Far þú um heim-
inn og kunnger hófsemi í hleypidómum allri skepnu. —
Þeir sem tækjust slíkt trúboð á hendur yrðu áreiðanlega
ekki öfundsverðir af starfi sínu. Þess sér og hvergi stað
í byggingu heimsins, að hleypidómar eigi þar mikil ítök.
Þvert á móti má eygja þar ýtrustu nákvæmni í öllu starfi.
Ef skyggnst er inn í örsmæðina, verður hvergi vart
hleypidóma. Þar eru lögð óbrengluð frumdrög að öllu
því, er síðar á að verða. Þar eru engin frumhlaup til,