Morgunn - 01.06.1960, Qupperneq 74

68
MORGUNN
Okkur hættir við að hugsa okkur, að hugarmyndir og
þó sérstaklega draummyndir séu óverulegar. En þetta er
misskilningur. Hugarmyndir eru að vísu ekki líkamlegar,
en þær eru vissulega raunverulegar. Sumar þeirra, t. d.
sjónarmyndir eru einnig í rúmi, þó það sé ekki rúm eðlis-
fræðinnar. Og hver sem hefur haft martröð eða aðrar
þægilegri draummyndir, veit, að þær geta vakið hjá okkur
tilfinningar, sem eru eins sterkar og í vökunni.
Það er rétt að leggja áherslu á þetta atriði, því það
gerir okkur mögulegt að svara þeirri mótbáru, sem oft
er sett fram, nefnilega að framhaldslífið sé of gott til
þess að vera satt. Þvert á móti gæti slíkur draumkenndur
annar heimur verið mjög óþægilegur staður fyrir suma
og heldur leiðinlegur fyrir flesta okkar á köflum.
Þetta væri auðvitað sálrænn heimur, en ekki líkam-
legur. Samt gæti hann virzt íbúum sínum líkamlegur, því
að hugarmyndirnar gætu verið svo líkar líkamlegum hlut-
um, að okkur veitti örðugt að átta okkur á því, að við
værum í raun og veru dauðir, eins og oft kemur fram
í miðilstali og ósjálfráðri skrift.
Með öðrum orðum gæti annar heimur samkvæmt þessari
skoðun verið samsettur af minningum, þrám og tilfinn-
ingum íbúanna, einnig þeim sem eru mönnum ómeðvita.
Þar gæti meir að segja verið stöðug og varanleg mynd
af okkar eigin líkama.
Nú gæti maður hugsað sér, að þessi annar heimur væri
einkalegur, prívat, fyrir hvern einstakling, — að hver
maður lifði í sínum eigin heimi. En þá koma fjarhrif
eða hugsanaflutningur okkur til aðstoðar, því að þau gætu
verið miklu almennari og sterkari en nú og gætu skapað
sannkallað sálufélag eða sameiginlegan heim, að minnsta
kosti fyrir þá, sem standa á líku andlegu stigi. Það væru
þá að vísu til margir heimar, en enginn þeirra algjörlega
einangraður eða einmana.
Loks má gera ráð fyrir því, að þessar tvær skoðanir