Morgunn - 01.06.1961, Síða 50

44
MORGUNN
ar sent fyrsta manninn út í geiminn og náð honum aftur
til jarðar úr þeirri för. Það má að mörgu leyti segja, að
sigrar mannsandans séu undursamlegir og dásamlegir á
margan hátt — en þó viðsjálir — viðsjálir og jafnvel
hættulegir vegna þess, eins og líka guðirnir sögðu fyrir,
að þarna hefur ekki reynst vera hið sanna guðseðli manns-
ins að finna. Vald höfum við fengið og gert ýmist að þjón-
um okkar, eða sjálfir orðið þjónar þess, en ekki fundið í
því samsvarandi aukna hugargöfgi né andlegan og sið-
rænan þroska — og þá ekki heldur hamingjuna. Fyrir vik-
ið erum við kvíðandi og hræddir — stendur beinlínis ógn
af þessu öllu saman, hræðumst í rauninni ekkert eins mik-
ið nú og sjálfa okkur og það ægivald yfir efninu, sem við
höfum öðlazt en kunnum ekki með að fara.
Ráð stjórnmálaleiðtoga veraldarinnar út úr þeim ógöng-
um sem við nú erum komnir í, eru alþjóðaráðstefnur og
samningar milli þjóðanna um friðsamlegri sambúð. Þessi
leið hefur gengið grátlega seint og menn eru vondaufir
um árangurinn og þó máske ennþá vondaufari um hitt,
að hamingja og friður geti nokkru sinni orðið tryggð með
samningum ófullkominna og hatursfullra manna og þjóða,
enda þótt unnt kynni að verða að gera þá á pappírnum.
Hinsvegar er það ráð, sem vitrustu menn þessarar ald-
ar og raunar allra alda sjá út úr öngþveitinu, einnig eitt
og aðeins eitt, að finna og efla guðdómseðli mannsins,
sem guðirnir samkvæmt hinni fomu sögu hafa fólgið í
brjósti hans sjálfs.
Mér virðist að í því sé hin bjarta framtíðarvon mann-
kynsins fólgin, að spámenn og sjáendur og trúarhöfundar
aldanna hafa öðlazt opinberun hins mikla leyndannáls guð-
anna um hinn raunverulega felustað guðseðlisins, að sá
neisti sé fólginn hið innra með manninum sjálfum og að
þar verði fyrst og fremst að leita hans og finna. Og þetta
þrennt: Guðstrúin, trúin á eilíft eðli mannssálarinnar og
framhaldslíf eftir líkamsdauðann og trúin á þroskamögu-
leika mannsins bæði þessa heims og annars, er sameigin-