Morgunn - 01.06.1961, Blaðsíða 65

M O R G U N N
59
fóðrað marglitum pjötlum, og bláu skrautmyndirnar á
gólfdúknum. Það var eins og herbergið væri þrungið þess-
um þunga andardrætti mannsins í rúminu. Mér leið svo illa
vegna mannsins, að ég fór að gráta. En maðurinn sýndist
engan gaum gefa mér.
Nú sneri ég afturvið í gegn um húsið og kom í eldhúsið.
Þar var hópur af konum að raða á diska kökum og brauð-
sneiðum, og töluðu konumar lágt saman. Lávaxin miðaldra
kona grét. Hún var umkringd vinum og ættingjum, sem
voru að hugga hana.
Draumurinn hlýtur staðfestingu
Þegar mig dreymdi þennan draum, var ég í klaustri í
Toronto. Á næsta degi var herbergisfélagi minn, Éolanda
Gervais frá Quebeck, kölluð heim til sín, þar sem faðir
hennar hefði veikzt skyndilega. Skömmu sðar andaðist
faðir hennar af þessum veikindum.
1 júlímánuði þetta sama ár fékk ég að heimsækja þessa
vinkonu mína. Og þar þekkti ég óðara staði og fólk, sem
ég hafði aldrei augum litið fyrr. I herberginu, sem ég svaf
í, var þessi blái dúkur á gólfi. Rúmteppið, sem ég hafði
séð í draumi mínum, lá þar á stólbaki. Móðir Yolöndu var
dökkklædda konan, sem ég hafði séð í eldhúsinu, og af
mynd af föður hennar þekkti ég aftur manninn, sem ég
hafði séð liggja sjúkan í rúmi sínu.
Ég var 10 ára gömul og vissi ekki, hvað ég ætti að taka
mikið mark á þessu öllu saman. En þegar ég varð fyrir
hliðstæðri draumreynslu síðar, fór ég að spyrja og hugsa.
Og þá gerði ég þá uppgötvun, að spádraum með svarta
vagninum og hestunum fjórum, hafði fólk í minni ætt
dreymt margsinnis og löngu, löngu fyrr.
Upphafsins verður fyrst vart í sögu O’Connellættarinn-
ar á Irlandi á dögum Cromwells, þegar Rickart O’Connell
biskup í Kerr leið píslarvættisdauðann á flótta í svörtum
vagni árið 1652. Árið 1653 var Maurice O’Connell, bróðir