Morgunn - 01.06.1961, Qupperneq 85

M O R G U N N
79
síðar, lagði hann veikur af stað til byggða, en var orðinn
svo máttfarinn, að hann drukknaði í á, sem hann ætlaði að
vaða yfir.
Þessi ungi maður var einkasonur móður sinnar og einka-
barn, en hún var ekkja búsett í H. í Þýzkalandi. Hún óskaði
þess, að lík hans yrði brennt hér og askan send henni heim.
Og hún bað þess, að líkræða yrði hér flutt yfir kistu hans
og á þýzku. Þýzki sendiherrann í Rvík bað mig að tala
yfir líkbörum unga vísindamannsins, og varð ég við þeirri
beiðni. Ég fékk í hendur dagbók hans, til þess að kynnast
honum að nokkru. Það var fögur bók. Hvern dag hóf hann
í óbyggðunum með því að skrifa í dagbók sína einhverja
fagra ritningargrein, sem hann vildi hafa í huga þann
dag.
Yfir börum hans lagði ég út af orðunum: „1 húsi föður
míns eru mörg híbýli“. Ég talaði um, að enn væri ungi
maðurinn látni og móðir hans í sama húsi, en sitt í hvoru
herbergi, unz engill dauðans leiddi hana í herbergið til
hans.
Sendiráðið fékk ræðuna til að senda móðurinni og
skömmu síðar fékk ég mjög ástúðlegt þakkarbréf frá
ekkjunni, — einmitt svona kvaðst hún vera að reyna að
líta á missi einkabamsins.
Nokkrar vikur liðu. Þá barst mér í hendur bréf, sem
móðirin í Þýzkalandi hafði sent þýzkri stúlku hér í bæn-
um, en henni hafði ungi maðurinn kynnzt, er hann kom
hingað til lands öllum ókunnur. Stúlkan hafði greitt götu
hans hér og skrifað móðurinni samúðarbréf eftir útförina
í Fossvogskirkju. En í bréfinu bað móðirin þess, að það
yrði látið ganga til mín, þegar stúlkan væri búin að lesa
það.
1 bréfinu segir móðirin, að hún beri sorg sína og missi
í þeirri vissu, að drengurinn sinn sé oft hjá sér enn, og að
hann hafi komið til sín og birzt sér heima nóttina, sem
hann dó uppi í öræfum Islands. Hún kveðst hafa vaknað
snögglega og setzt upp í rúmi sinu og þá hafi hún séð