Morgunn - 01.06.1965, Síða 37

MORGUNN
31
koma þeim af stað né láta þau hætta, auka þau eða minnka.
Hvers konar undarleg lögmál valda því, að þetta hefur
þroskazt í minni persónu, er mér eins ókunnugt um og öðr-
um. Sum fyrirbrigðanna, sem um er að ræða, eru göfug og
upplyftandi, en önnur virðast vera skrípaleikur. Að þessu
get ég ekki gert. Ég legg þar við drengskap minn, að ég
framleiði ekki áðurnefnd fyrirbrigði og geri ekkert til þess
að hjálpa til að framkalla þau.“
En þó að Home treysti sér ekki til þess að gefa skýringar
á þessum furðulegu hæfileikum sínum, þá var hitt víst, að
frægðin beið hans. Fregnir af hæfileikum hans flugu á undan
honum um alla Evrópu, svo að þegar hann kom þangað, biðu
hans hvarvetna heimboð frá tignasta fólki. Hann var virtur
og velkominn gestur við allar helztu hirðir Evrópu; eftir-
sóttur af kóngum, keisurum og öðru stórmenni. Það þarf
stundum minna til að vekja öfund og illvilja, enda eignaðist
Home hatramma óvildarmenn, sem sumir lögðu á sig tals-
vert erfiði til þess að ófrægja hann og dylgja um svik, án
minnstu sannana.
Það var sameiginlegt þessum mönnum, að þeir forðuðust
eins og heitan eldinn að taka tilboðum Homes um að rann-
saka fyrirbrigðin sjálfir við þau skilyrði, sem þeim þætti við-
hlítandi. Einn þessara manna var hið fræga sagnaskáld
Dickens, eins og ég gat um að framan. Kemur afstaða hans
vel fram i bréfi, er hann skrifaði til frúar, Linton nokkurr-
ar, sem af ákafa fyllti flokk andstæðinga Homes og óvildar-
manna. Dickens skrifar:
Gad’s Hill Place, Kent, 16. september, 1860.
Kæra frú Linton.
... Að ég fari persónulega að skipta mér af þessu framferði tel ég
ekki koma til mála af tveim ástæðum. 1 fyrsta lagi vegna þess, að
kringumstæðurnar þar sem þessar athuganir fara fram, eru frámuna-
lega sneyddar þvi öryggi, sem maður viðhefur til þess að koma í veg
fyrir svik eða skyssur. t öðru lagi vegna þess, að fólk lýgur svo hroða-
lega, bæði viðvíkjandi því sem gerðist, og eins því, hvaða áhrif það
hafði á viðkomandi í hvert sinn. Herra Hume eða Home (ég held helzt,