Morgunn - 01.06.1965, Blaðsíða 40

34
MORGUNN
Homes væri það mikill, að hann fengi jafnvel staðizt hin
eyðandi áhrif Ijóssins, enda hefðu allar tilraunir þeirra farið
fram í fullri birtu.
Fyrst skýrði Crookes frá mörgum miðilsfundum 1. júlí
1871 í „Quarterly Journál of Science“, en hann var meðrit-
stjóri þess tímarits, og seinna í bæklingnum „Rannsóknir á
fyrirbrigðum nútíðar-spiritualisma.“ Hann var oft vottur
að lyftingum. Kvað hann Home vanalega fara upp frá gólf-
inu með hægu svifi. En það er bezt að gefa William Crookes
sjálfum orðið um stund; hann skrifaði meðal annars:
„Eitt sinn fór hann út á gólfið þar sem var autt pláss.
Hann stóð þar í eina mínútu þegjandi; þá sagði hann okkur,
að hann væri að lyftast. Ég sá hann fara hægt upp á við ...
og þannig var hann kyrr um það bil sex þumlunga upp frá
gólfi í nokkrar sekúndur, síðan seig hann hægt niður aftur.
Þegar þetta skeði, hreyfði sig enginn úr sæti sínu.
I annað skipti, þegar ég var á fundi hjá honum, lyftist
hann 18 þumlunga frá gólfi, og ég strauk höndum mínum
undir fætur hans og i kringum hann og yfir höfuð hans á
meðan hann var á lofti.
I nokkur skipti lyftist Home og stóllinn, sem hann sat á,
og stundum kippti Home fótunum upp á stólsetuna og hélt
upp höndum, svo að við gætum vel séð hvorttveggja. 1 slík-
um tilfellum hef ég alltaf farið niður á gólfið, athugað og
þreifað á öllum fjórum fótum og gengið úr skugga um, að
þeir væru allir á lofti samtímis, en fætur Homes á stólset-
unni. Stundum kom það fyrir — að vísu sjaldnar — að lyft-
ingarkrafturinn færðist yfir á þá, sem næstir honum sátu.
Einu sinni var konunni minni lyft upp frá gólfinu í stólnum,
sem hún sat á.‘“
Um líkamningar segir Crookes svo frá meðal annars:
„Á miðilsfundi, sem herra Home hafði heima hjá mér,
gerðist það eitt sinn, að gluggatjöldin, sem voru um átta fet
frá herra Homes, sáust hreyfast. Dimma, skuggakennda,
hálfgagnsæja veru, sem líktist manni, sáu allir, er viðstaddir
voru, standa nálægt glugganum, veifandi gluggatjaldinu með