Morgunn - 01.06.1965, Qupperneq 69

MORGUNN
63
áhöfnin sé þá enn í skipinu, brim lítið, báturinn óbrotinn og
allar líkur á að hann muni nást út aftur. 1 draumnum sér
hann það, sem fyrst kemur fram nokkrum klukkustundum
síðar. Þá er brimið tekið að aukast fyrir alvöru og skipið
tekið að brotna. Og áhöfnin yfirgefur það þá fyrst, er sýnt
er, að vonlaust er um, að skipið bjargist.
1 draumnum er því skýrt og greinilega séð fyrir það, sem
síðar gerðist og enginn virðist hafa búizt við, að því er blöð-
in herma, eða gert ráð fyrir að verða mundi á þeirri stundu
er hann dreymdi drauminn. Þvert á móti sýnast allir þá
hafa verið vongóðir og bjartsýnir á, að skipið næðist út aftur
innan skamms.
Strandið.
Haustið 1964 var ég sjúklingur á Vífilsstaðahæli á stofu
nr. 105. Stofufélagar mínir voru tveir og heita Sigurður Ant-
onsson og Viggó Bjarnason. Aðfaranótt þess 18. nóvember
dreymir mig, að ég sé kominn til Svíþjóðar og er staddur þar
á einhverri skipasmíðastöð. Var þar verið að hleypa nýju
skipi af stokkunum. Virtist mér það vera um 70—80 tonn
að stærð, hvítt að lit og mjög glæsilegt að sjá. Þótti mér skip
þetta vera ferðbúið til Islands. Gekk ég um borð, hitti þar
fjóra menn, en þekkti engan þeirra. Spurðist ég fyrir um,
hvort ég gæti fengið far heim og var það auðsótt. Síðan
var lagt úr höfn og á haf út. Skreið skipið allvel, ekki minna
en 9 mílur, að mér fannst. Veður var stillt og bjart og sléttur
sjór. Þóttist ég standa framarlega á þilfarinu og horfa út
yfir bjart hafið. — I því vakna ég, og stóð draumurinn Ijós-
lifandi fyrir mér. Gáði ég á klukkuna og var hún þá 6 að
morgni. Ég vakti góða stund og hugsaði um dx'auminn. Síð-
an sofnaði ég aftur.
Dreymir mig þá, að ég sé sama skipið. Er það þá sti'andað
í stórgrýttum vogi eða vík. Bi’im var ekki mikið, en þó nokk-
urt og sýndist fara vaxandi. Engan mann sá ég á skipinu, en
skrúfan virtist mér vera brotin eða mikið löskuð. Botn skips-
ins þótti mér einnig vera nokkuð brotinn, og virtist mér eng-