Morgunn - 01.12.1975, Qupperneq 25

SVEPPURINN HELGI
127
því, að hann lofaði að láta þessa sveppi ekki inn fyrir varir sín-
ar. Nú blasti það vandamál auk þess við, hvort það myndi ekki
vera talið móðgandi, ef liann hafnaði sveppunum. Ég heyrði
hann muldra fyrir munni sér: „Drottinn minn, hvað skyldi
Mary segja.“ Síðan fórmn við að eta sveppina, tuggðum þá
hægt, vorum um hálfa klukkustund með þá. Þeir voru slæmir
á bragðið, beiskir, og af þeim var súr lykt. Við Allan vorum
ákveðnir í þvi, að reyna að standast öll áhrif, sem þeir kynnu
að hafa og hafa vakandi auga á öllu sem gerðist um nóttina. En
allar þessar ráðagerðir fuku út í veður og vind, þegar áhrifa
sveppanna fór að gæta.
Skömmu fyrir miðnætti tók Senoran (en svo var Eva Men-
dez venjulega nefnd) blóm úr vendi á altarinu og notaði þau til
þess að slökkva logann á þessu eina kerti, sem enn logaði. Við
vorum nú í niðamyrkri, og það vorum við áfram allt til dög-
unar. Næstu hálfa klukkustund biðum við í þögn. Allan varð
kalt og vafði hann sig inn í teppi. Nokkrum mínútum seinna
hallaði hann sér að mér og hvíslaði: „Gordon, ég sé sýnir!“ Ég
sagði honmn að taka það ekki nærri sér, því það gerði ég líka.
Sýnirnar voru sem sé byrjaðar. Þær urðu æ skýrari og sterkari
og héldu þannig fullum styrk til klukkan um það bil fjögur um
morguninn. Við vorum óstöðugir á fótum og okkur var óglatt.
Við lögðumst því niður á teppi það, sem breitt hafði verið fyrir
okkur á gólfið, en enginn hafði minnstu löngun til að sofa
nema börnin, enda hafði þeim ekki verið gefið af sveppunum.
Við höfum aldrei verið betur glaðvakandi, og sýnirnar sáum
við, hvort sem við höfðum augun lokuð eða opin. Þær birtust
hægt eða hratt eftir því sem við kusum sjálfir. Þær voru í
sterkum, fögrum litum og alltaf í fullu samræmi. Fyrst birtust
ýmis konar listmótív, likt og listvefnaður eða þess háttar. Þá
breyttust þær í hallir með fögrum görðum og bogagöngum, og
voru þessar tilkomumiklu og fögru byggingar skreyttar ýmis-
lega litum dýrmætum steinum. Næst sá ég einhvers konar
goðsagnalegt dýr draga konunglegan tvíhjólavagn. Síðar virtist
manni líkt og veggir hússins hefðu leyzt upp og horfið, og andi
manns flogið á braut, þannig að svo virlist sem maður væri