Morgunn - 01.12.1975, Qupperneq 63

BHAGAVAD GITA
165
þannig afklæðist sálin útslitnum líkama og tekur sér bólfestu
i öðrum nýjum. Eigi fá vopn sært hana og eigi eldur brennt,
né vindur þurrkað eða vatn vætt hana. — Hún verður hvorki
særð né brennd og getur hvorki vöknað eða skrælnað. Hún er
eilíf, almáttug, óhræranleg, óumbreytileg og ávalt. — Hún
er ósýnileg hinum ytri augum, og hún verður ekki gripin af
hugsuninni, og eilíflega án breytingar. Er þú þekkir þennan
sannleika þarft þú ekki framar að kvíða. ■— Og enda þótt þú
hyggðir að hún væri stöðugt fæðingu og dauða undiropin,
þá þyrftir þú samt engu að kvíða. — Þvi dauði er þvi vis er
fæðist, og fæðing því, er deyr. Fyrir því skaltu eigi hryggjast
yfir hinu óumflýjanlega. . . . Og er þú hefir eygt eðli skyldu
þinnar þá skaltu ekki óttast, því ekkert hlutskipti er háleitara
fyrir sannan hermann en réttlátt strið. Sælt er. það tækifæri
er það veitir, því það opnar leið til himins. En neitir þú að
heyja þetta réttláta stríð, bregzt þú skyldu þinni og bakar þér
ill örlög. . . . Fallir þú í valinn, muntu ávinna þér þegnrétt
í himnanna ríki. Sigrir þú, öðlast þú orðstír og jarðar gæði.
Rís því á fætur, tak vopn þín og legg til orrustu ótrauður. Lát
þig einu skipta gleði og sorg, ávinning og skaða, sigur og
ósigur og hey baráttuna ótrauður. Þannig muntu eigi binda
þér örlagaviðjar“.
Lausn úr viðjum athafna, — hefting ástríSanna.
Þegar hingað er komið segir Krishna Arjuna, að þessar
kenningar séu framsettar i samræmi við heimsspeki Sankhya
og kveðst nú muni skýra honum frá viðhorfum Yogafræðanna
í þessu sambandi. Segir hann að þegar Arjuna hafi tileinkað
sér þessi viðhorf, þá muni hann losna úr viðjum athafnanna.
— Hann hefur nú mál sitt á því að segja, að engin viðleitni
sé án árangurs og segir að einbeitt sál sé ávalt einhuga, gagn-
stætt hinum hverflynda sem ekki kunni að hemja huga sinn.
Hann segir hina fávisu gagntekna girndareðli og keppa eftir
himnagæðum og vera haldna allskona villu. Þeir uni sér við
bókstaf Veda-bóka og telji sig hafa höndlað allan sannleika,