Morgunn - 01.12.1975, Qupperneq 67

BHAGAVAD GITA
169
glapið líkamsbúanum eða sálu mannsins sýn. En með þvi að
temja sér sjálfsstjórn, fær hann unnið bug á þessum erkióvini,
syndinni, og nær að skynja samband sitt við hinn innsta
veruleika í sjálfum sér, Alsálina.
Let8 skilnings og vizku.
1 fjórða kafla fræðir Krishna Arjuna um leiðina til lausnar
fjnir vizku og skilning. Hann skýrir Arjuna frá þvi, að hann
sem hinn Æðsti Drottinn hafi i öndverðu boðað spekingunum
hin ævarandi sannindi Yoga. Þau hafi í rás tímanna borist
mann fram af manni frá kynslóð til kynslóðar. Og hinn
Blessaði segir Arjuna frá því, að hann hafi nú í dag opinber-
að honum þessi sömu eilifu sannindi, sem vini sínum og læri-
sveini, og að þessi sannindi feli í sér háleitan leyndardóm. En
Arjuna skilur ekki mál hins Blessaða og er ennþá haldinn
efasemdum, og hann spyr því Krishna hvernig því víki við
að hann sem núhfandi maður geti sagt að hann hafi boðað
þessi sannindi í upphafi vega. Því svarar hinn Blessaði hon-
um með þvi, að segja að bæði hann og Arjuna eigi sér margar
fæðingar að baki, en Arjuna sjái ekki þann feril sinn, þótt
honum liggi það opið að sjá sínar fyrri fæðingar allar. Krishna
upplýsir Arjuna um, að til þess að varðveita hið góða og hafa
hemil á hinu illa og þannig leiða veröldina á rétta braut,
fæðist hann inn i þennan heim á alda fresti. Athafnir þessar,
segir hann, fjötra ekki, þvi þær eru framkvæmdar í fullkom-
inni óeigingirni með velferð veraldarinnar fyrir augum. Hann
opinberi þannig sjálfan sig hvenær sem réttlætinu halli og
ranglætið taki að ryðja sér til rúms, svo að réttlætið megi
komast i fastar skorður og svo illræðismenn megi verða upp-
rættir en hinir góðu skipa réttan sess. —• Þá ræðir Krishna
áfram um athafnirnar og viðhorfið til þeirra. Segir hann að
þeir sem viti að athafnirnar saurgi þá ekki, þar sem þau
girnist ekki ávöxt þeirra, þeir séu athöfnum óháðir. Og hinir
vitru sem rækja skyldur sínar í þessum anda, án hugsunar
um endurgjald og í nafni fómar, þeir fjötrist ekki fyrir verk
11