Vera - 01.10.2002, Page 26

V
hann var nokkuð sem ekki varð þol-
að. Systirin endaði á því að biðjast
afsökunar og segja: Auðvitað ert þú
húsbóndi á þínu heimili!
Konan í King of Queens er barn-
laus og vinnur væntanlega fyrir
tekjum en samt sem áður getur hún
ekki farið í bankann til þess að
sækja um lán nema maður hennar
komi með henni. í þættinum sem
fjallaði um þetta hafði karlinn í
hendi sér hvort draumar konunnar
rættust og ætlaði sko ekki að hlaupa
eftir hennar tiktúrum en afsakaði
sig með því að hann hefði svo mikið
að gera í vinnunni að hann gæti
ekki komið með henni til banka-
stjórans. I vinnunni var hann samt
bara að leika sér að því að skjóta í
mark með heftibyssu en skaut í
punginn á sér. Þá komst allt upp og
þátturinn endaði á því að konan
fékk lánið sem hún vildi fá.
Maðurinn í Ladies Man er held-
ur ekki það viljalausa verkfæri í
höndum kvennanna á heimilinu
sem hann vill vera láta. Eins og fyrr
er það hann sem er fyrirvinna heim-
iiisins og stjórnar því í hvað tekj-
urnar eru notaðar. í einum þættin-
um skipaði maðurinn konunni
sinni og dætrum að spara við sig í
heimilisinnkaupunum. Konan
hlýddi og fór að kaupa ógeðslegt
kjöt og ógeðslegan klósettpappír.
Þar sýndi hún honum í tvo heimana
því að endingu skildi hann að auð-
vitað átti konan að fá að ráða þessu.
Endir varð á sparnaðartali þegar
kom í ljós að karlinn hafði keypt sér
rándýrt golfsett á sama tíma og
heimilismenn þurftu að skeina sig á
klósettpappír sem beinlínis var
hættulegur afturendanum.
Oft eru skeggrædd fjármál í þátt-
unum, konurnar biðja um peninga
til ýmissa nota og körlunum verður
kannski á að segja eins og Raymond
ræflillinn: „En ág vinn nú fyrir
Jsessum peningum..." og fá undan-
tekningalaust bágt fyrir. Þeir sjá eft-
ir því að hafa sagt þetta og í lok
þáttarins skilst öllum að auðvitað á
að meta húsmóðurstörfin að verð-
leikum.
Og kannski er þetta allt til þess
að karlar meti konur sínar að verð-
leikum: Konur eru ekki eins vitlaus-
ar og þær líta út fyrir að vera. Þær
hafa kannski minni völd en karlar
og eiga innan við eitt prósent af
auði jarðar en þær hafa nú samt ým-
islegt að segja inni á heimilunum.
Svo þið skuluð hlusta á þær og vera
góðir við þær.
Kannski er þetta líka til að sætta
heimavinnandi konur við stöðu
sína inná heimilunum. Þær fá að
vera með ýmsar „spælingar" fram
og til baka, fá að vita betur, en í
raun breytir það engu um það hvar
valdið liggur. Þær eru fjárhagslega
háðar maka sínum og hann tekur
enn allar stórar ákvarðanir. Þær geta
þá ornað sér við spaugsyrði kyn-
systra sinna í þáttunum og sagt: Iss!
Konur eru nú miklu greindari en
karlar!
Huggunin
Með þessari grein er ég að reyna að
hugga karla sem eiga um sárt að
binda eftir að hafa horft á fram-
haldsþættina fjóra. Mig langar til-
dæmis að benda Jreim á að allir eru
þættirnir kenndir við karlana þó að
þeir greini frá samskiptum hjóna og
samskiptum fjölskyldna. Það rennir
ennfremur stoðum undir að þeir
séu enn „húsbóndar á sínu heimili"
þó að þeir hegði sér eins og slefandi
fávitar. Þeir hafa fjárráðin og þau
eru undirstaða valds, eins og allir
vita sem lifa í kapitalísku samfélagi.
Allir kannast líka við það hversu
afbrigðilega greind börn eru í sjón-
varpsþáttum og bíómyndum. Börn-
in hafa iðulega vit fyrir foreldrum
sínum í mörgum málum. Hefð hefur
skapast um sakamálamyndir og
bækur þar sem þrautþjálfað starfs-
Heimilisfaðirinn í King of Queens
er fitubolla sem hugsar mest um
mat og sjónvarp og á það til að
hafa hugann við ídýfur og sósur
þegar konan hans er að reyna að
tala við hann um mikilvæg málefni.
fólk lögreglunnar stendur ráðjarota
frammi fyrir einhverjum glæp en
smákrakkar með vit í kollinum
leysa málið upp á eigin spýtur án
þess að blása úr nös. Auðvitað vita
allir að þetta er ekkert svona í raun-
verunni. Krakkar hafa sárasjaldan
betri ályktunarhæfni en fullorðnir,
greind þeirra nýtist þeim ekki eins
vel, þau eru einfaldlega ekki komin
til nægilegs þroska til þess að fást
við flóknar ráðgátur. Allir sem
þekkja venjuleg börn vita þetta en
öllum finnst sætt hvernig þau eru
teiknuð upp í bíómyndum. Börnin
fyllast stolti yfir að vera börn og
fullorðnir orna sér við það og hlæja
að því. Eins er þetta með „völd"
kvennanna í bandarísku framhalds-
þáttunum. Kjafthátturinn í konum
er bara sætur eins og kjafthátturinn
í ofurgáfuðum börnum í bíómynd-
um.
Hvað þá með skelfilega heimsku
karlanna? Jú þetta snérist karnival
miðalda um að miklu leyti. Suma
daga var leyfilegt að valdhafarnir
væru dregnir sundur og saman í
háði og það var talið nauðsynlegt til
þess að draumórar þegnanna um
breytt ástand létu síður á sér kræla.
Þegar þegnunum var talin trú um
það í gamanleikjum að kóngurinn
væri nautheimskur Jaá leið þeim
einhvern veginn betur inní sér og
hugsuðu: „Eg er gáfaðari en hann,
þó að hann sé valdameiri". Ennþá er
þetta gert. Valdhafar eru gjarnan
teiknaðir upp sem heimskingjar
sem kunna ekki fótum sínum forráð
í daglega lífinu. Einn valdamesti
maður heims, George Bush, er
t.a.m. talinn mjög heimskur og í öll-
um skemmtiþáttum er hann leikinn
sem slefandi fáviti. Þegnar hans
orna sér við að hlæja að honum en
það breytir því ekki að Bush er enn
valdamesti maður heims. Eins er
það með Davíð Oddsson. Við getum
hlegið að krullunum, spikinu og
skapsveiflunum en valdið er áfram
á sama stað.
Klókir valdhafar vita líka að Jrað
er góðs viti ef einhver hlær að þeim.
Það er nefnilega ekki gert grín að
undirmálsmönnum eins og fátæk-
lingum, öryrkjum, útlendingum
...og konum.
\
\