Íslenskt mál og almenn málfræði - 13.07.1981, Blaðsíða 278
266 Stefán Karlsson
(en ‘kje’ hefur hvergi sést í þeim orðum): ‘mikel’ 111, 25r, ‘ekkert’ 111,
18v og 78r.
2.35. í innstöðu er / oftast ritað ‘f’, en stundum ‘v’ og í stöku orðum
‘fv’. ‘v’ er algengt í fáeinum orðum, ekki síst ofurefli og lófi, sem vera
má að séu alltaf með ‘v’, t. a. m. ‘ovurefli’ 3377, 19r, og ‘lóva’ 3377,
31v. Skrifað er ‘skjelva’ 3377, 24v, en ‘skjelfi’ 25r. Með ‘fv’ eru no. erf-
iði og skyld orð, og ‘fv’ er að heita má einrátt í þeim, t. d. ‘erfvidi’ 700a,
17r, ‘erfvidt’ 3377, 7v, og ‘erfvidad’ 3377, 19v, en ‘ervidt’ 111, 55v. í
öðrum orðum tíðkast ‘fv’ varla að heitið geti; þó er t. a. m. skrifað
‘hreyfvi’ (vth. af hreyfa) 111, 77v.
2.36. Oddur skrifar ‘nabla slit’ og ‘nabli’ 700a, 29r, en hins vegar
‘naflann’ 700a, 38r, og ‘ngflum’ 3377, 72r. Ekki hefur verið eftir því
tekið að ‘bl’ væri ritað fyrir eldra fl í öðrum orðum, en no. tabla er
skrifað með ‘bl’, t. d. ‘Tgblu’ 700b, 8r, og ‘Páska-Tabla’ 732, 21r.
2.37. Ekki verður í skrifum Odds vart við að ritað sé ‘lb’ eða ‘rb’
fyrir If og rf, enda má vera að lokhljóðsmyndun í þessum samböndum
hafi verið takmörkuð að mestu við norðanvert Vesturland og vestan-
vert Norðurland (sbr. Jón Helgason 1955:x).
No. úlfaldi, sem æði-oft þarf á að halda í Jobsbók, skrifar Oddur
reyndar alltaf með ‘lfb’ (eða ‘lf-b’), t. d. ‘úlf-ballda’ 3377, 75v. í Nýja
testamenti Odds Gottskálkssonar er þetta orð einlægt skrifað með ‘lfb’
(Jón Helgason 1929:32) og stundum í Guðbrandsbiblíu (Bandle 1956:
125); úr þeim bókum er trúlegt að Oddur prestur hafi sína mynd.
2.38. Oddur skrifar ‘hrpjvi’ (= reyfí) 3377, 54r, en ekki er að vita
hvort þar er um framburðarmynd að ræða ellegar (ranga) fymingu rit-
háttar. Vera má að hann hafi tengt orðið við so. hraufa, sem hefur verið
til m. a. í merkingunni ‘rífa sundur, aðskilja’ (Björn Halldórsson 1814:
I 389; Sigfús Blöndal 1920-24 (1980):352). Líku máli kann að gegna
um so. ryðja, sem birtist í myndinni ‘út-hrydjest’ 111, 82v; sú sögn
kynni að hafa verið tengd við so. hrjóða.
2.39. Eins og við er að búast skrifar Oddur að öllum jafnaði ‘lld’ fyrir
gamalt Id, en ‘ld’ fyrir eldra Ið (sbr. Jakob Benediktsson 1960a:32-
50). Ekki hefur orðið vart neinna dæma um ‘lld” þar sem ‘ld’ væri að
vænta, en hins vegar örfárra dæma um hið gagnstæða, sem þó eiga sér
samsvörun í 16. aldar ritum: Ritað er ‘Hvíldardag’ 700b, lv, og ‘hvild’