Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1960, Blaðsíða 51

DEILAN UM PALESTÍNU
33
dæmisins. Gyðingum var hins vegar
stökkt úr landinu aftur og aftur, og
svo mun enn verða, segja þeir. í
fornöld voru þeir herleiddir, fyrst
til Egyptalands, síðan til Babylon.
Loks flýðu þeir land fyrir fullt og
allt, að undanteknum smáhópum,
sem eftir urðu hér og þar fyrir hart
nær tveim þúsundum ára, þegar
Títus jafnaði Jerúsalem við jörðu.
Þeir héldu ekki þann samning, sem
þeir töldu Drottin hafa gert við sig.
Þeir hafa sopið syndagjöldin, sem
Móses talaði um forðum: „Ef þú
gætir þess ekki að halda öll fyrir-
mæli lögmálsins, þau sem rituð eru
í þessari bók — munuð þér verða
reknir burt úr því landi, er þér
haldið nú inní. Og Drottinn mun
dreifa þér meðal þjóðanna frá einu
heimskauti til annars, — hvergi mun
hvíldarstaður vera fæti þínum, held-
ur mun Drottinn gefa þér skjálfandi
hjarta, þrotnandi augu og ráðþrota
sál.“ (V. Mós. 28).
Þrátt fyrir röksemdir og fullyrð-
mgar Araba, sem að ofan greinir,
hafa Gyðingar ávallt átt meiri sam-
úð að mæta en Arabar í deilunni um
Palestínu. Landið hefir jafnan geng-
ið undir nafninu Gyðingaland í
meðvitund alþjóðar. Kristin kirkja
spratt úr gyðinglegum jarðvegi.
Kristur var Gyðingur. Þessir þjóð-
bræður hans hafa verið landflótta og
flakkandi um víða veröld í hart nær
tvö þúsund ár. Þeir hafa verið
grimmilega ofsóttir á ýmsum tím-
um, og þó aldrei eins hatramlega
°g í síðari heimsstyrjöldinni. Þeir
þurfa að eignast heimili sem þjóð-
flokkur. Arabar eru lítt þekktir í
hinum vestræna heimi; þeir eru
menningarlega talað á bernsku-
skeiði. Gyðingar eru vel þekktir;
þeir eru næstu nágrannar allra
þjóða. Þeir eru frábærilega sam-
heldnir og dugmiklir. Þeir náðu
miklum pólitískum áhrifum víða
um lönd og náðu áheyrn og samúð
áhrifamanna í ýmsum löndum. Þeir
höfðu sín á milli alþjóðlegt þjóð-
ræknisfélag, Zíonista félagið sem
hafði á dagskrá sinni sem aðalmál
endurheimting Palestínu. Aðaláróð-
ursmenn Zíonista félagsins á Bret-
landi voru þeir dr. Weizmann og
Rothschild lávarður. Hófu þeir
markvissar tilraunir til að fá stjórn
Breta til að mynda Gyðingaríki í
Palestínu undir brezkri vernd. En
brezka stjórnin vildi ekki ganga inn
á þetta, fyrst lengi. En Zíonistar
héldu áfram viðleitni sinni í höfuð-
borgum Evrópu, París, Berlín,
Rómaborg og einnig í Washington.
Vestanhafs, þar sem menn höfðu
enn minni kynni af staðháttum í
Gyðingalandi, tókst að vinna hylli
almennings við hugsjónir og kröfur
Zíonista. Loks unnu Gyðingar það
á, að Balfour lávarður, sem þá var
forsætisráðherra Breta, skrifaði
Rothschild lávarði bréf, sem er dag-
sett 2. nóv. 1917, þar sem hann gerir
grein fyrir afstöðu Bretastjórnar til
Palestínumálsins og hugsjóna Zíon-
ista. Er þetta bréf mjög frægt orðið,
og er oft að því vikið sem Yfirlýs-
ingu Balfours lávarðar. Er bréfið
því birt hér í lauslegri þýðingu:
„Kæri Rothschild lávarður:
Mér er mikil ánægja að geta til-
kynnt yður, í nafni stjórnar hans
Hátignar, Bretakonungs, samúðar-
yfirlýsing þá, sem hér fylgir, með
Zíonistahreyfingunni. Hefir hún
verið rædd og samþykkt á fundi rík-
isráðs.