Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1960, Qupperneq 54

36
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
öllu í skefjum og vernda borgara
landsins. Gyðingar höfðu einnig
flutt herdeildir inn í landið, og hóf-
ust nú þegar grimmúðleg vopnavið-
skipti. Arabar fengu ekki staðizt
skipulagning og vopnaburð Gyð-
inga. Á skömmum tíma náðu Gyð-
ingar miklum hluta landsins á sitt
vald, en Arabar voru hraktir frá
heimilum sínum svo þúsundum
skipti. Eftir nokkurt þóf skipuðu
Sameinuðu þjóðirnar báðum hern-
aðaraðilum að leggja niður vopn.
Var þeirri skipan hlýtt. Af þessu
skapaðist hin einkennilega landa-
mæralína, sem nú skilur þessi tvö
ríki. Hún liggur í ótal hlykkjum og
bugðum um endilangt landið og
markar þá stöðu, sem hersveitirnar
voru í á vopnahlésdaginn. Á milli
þessara þjóða ríkir enn þá hernað-
arástand og fullur fjandskapur.
Ferðamönnum er ekki leyft að fara
úr einu ríkinu í annað. Borginni
helgu, Jerúsalem, sem Gyðingar
gerðu að höfuðborg sinni, er skipt
í tvennt, og eru gaddavírsgirðingar
og aðrar tálmanir hér og hvar á
strætunum, auk þess sem vopnaðir
hermenn eru á stjái á flestum gatna-
mótum, þar sem ísrael og Jordan
mætast.
Talið er, að um ein milljón arab-
ískra flóttamanna séu nú í Jordan
ríkinu. Voru þeir flestir áður bú-
settir í vesturhluta landsins, þar
sem nú er ísrael. Þeir dveljast í
tjöldum og jarðhúsum víðs vegar,
atvinnulausir og vonlitlir um fram-
tíðina. Hafa þeir sér til lífsuppeldis
daglega sjö centa tillag á mann, sem
þeim er veitt af Sameinuðu þjóðun-
um. Vart er hægt að hugsa sér öm-
urlegri kjör en þetta fólk á nú við
að búa.
Hið unga ísraelsríki á í vök að
verjast. Það er umkringt af svörn-
um óvinum að norðan, austan og
sunnan, en að vestan er hafið.
Arabaríkin virðast nú sameinuð í
þeim ákveðna tilgangi að steypa því
í sjóinn. Nazzer, hinn egypzki, er
sameiningartákn þeirra og hinn
mikli messías. Ekki er talin bráð
hætta á því að Arabar gangi á mála
hjá kommúnistum, því að heim-
speki þeirra stríðir á móti trúar-
brögðum Múhameðstrúarmanna.
Augljóst er, að Gyðingar hafa
búið vel um sig í þeim landshlut-
um Palestínu, sem þeir hafa nú til
umráða. Framfarir þeirra eru svo
örar, að furðu sætir. Þeir hafa flutt
með sér inn í landið mikla tækni-
lega þekkingu á öllum sviðum, mik-
ið fjármagn og þann viljakraft og
dugnað, sem jafnan einkennir Gyð-
inga.
Síðasta daginn, sem við dvöldum
í Jerúsalem, Jordan megin, var okk-
ur boðið til mannfagnaðar, þar sem
nokkrir leiðtogar Arabaríkisins voru
saman komnir. Borgarstjóri Jerú-
salem flutti þar ræðu. Efni hennar
var á þessa leið:
í hvaða tilgangi leitast Arabar
við að útiloka og einangra ísrael?
Hverju getum við komið til leiðar
með þeirri afstöðu? Hér er tvennu
til að svara. Annars vegar er hér
um tilfinningamál að ræða, sem á
lítið skylt við röksemdir. Hins vegar
er hér um að ræða skipulagða
stefnu. Afstaða Araba til Gyðinga
er byggð á óslökkvandi hatri og
fyrirlitningu. Við reynum með
ýmsu móti að láta í ljós hefndar-
hug okkar vegna þeirrar meðferðar,
sem við höfum orðið fyrir. Við erum