Uppeldi og menntun - 01.07.2011, Side 107

Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 20 (2) 2011 107
ragný þóra gUðJohnsen og sigrún aðalbJarnardóttir
Þá er þeim hugleikið að meira sé hlustað á rödd ungs fólks (Ari, Gunnar, Helga,
Skúli). Helga tekur þetta mál alvarlega og segist hafa barist fyrir því að borgarstjórnin
hlusti á sjónarmið ungmenna: „Ég ber ábyrgð á því að segja það sem … mér finnst.
Það getur verið að það sé fullt af öðrum sem eru á sömu skoðun sem eru ekki að segja
það; það þarf einhver að segja það.” Hún segist leggja mikla áherslu á lýðræðisleg
vinnubrögð: „Auðvitað eigum við í Reykjavíkurráðinu að vera fulltrúar krakkanna
í skólanum“ og því leggi hún sig fram um að hlusta á skoðanir þeirra sem hún er
fulltrúi fyrir og finnst hún hér bera ábyrgð. Skúli segist einnig í starfi sínu í félags-
miðstöðinni „reyna að fá alla til að taka þátt“. Þá hefur Gunnar unnið að því að ungt
fólk hafi meiri áhrif í stjórn Rauða krossins og fengið því framgengt að þar sitji alltaf
fulltrúi ungmenna. Sem foringi innan skátahreyfingarinnar sótti hann einnig fast að
rödd unga fólksins fengi að heyrast í stjórn hennar.
Sum ungmennanna tengja jafnframt virka þátttöku því að sýna samstöðu um sam-
félagsleg markmið með þátttöku í umræðu í nær- og fjærumhverfi sínu. Helga hefur
orðið:
Umræðan er svo ótrúlega sterk og ef hópur kemur henni í gang og ef maður er hluti
af honum þá er hægt að hafa áhrif … Mér finnst eiginlega það vera sú ábyrgð sem
maður þarf að axla … sitja ekki bara heima.
Hún nefnir að um þessar mundir finnist henni það vera helsta „framlag [s]itt til að
hafa áhrif“ sem ung kona að taka þátt í „umræðunni“.
Persónulegur ávinningur. öll ungmennin eru sammála um gildi þátttökunnar í sjálf-
boðaliðastörfum, fyrir þau „sjálf“ og einnig að með henni geti þau „hjálpað öðrum í
leiðinni“ (Helga). Þau nefna persónulegan ávinning eins og þann að hafa öðlast betra
„sjálfstraust“: „Maður þorir miklu meira“, segir Tinna og Skúli vísar til þroskafram-
fara þegar hann segist „þora“ meira og hafi tekið „framförum í lífinu“ og „opnast
mikið“. Hann nefnir einnig að þátttaka hans í skólasamfélaginu leiði til þess að hann
verði „svona meiri partur af skólanum, ímynd hans“ og finnst það greinilega mikil-
vægt.
Einnig nefna þau að þeim finnist þátttakan hafi eflt félagshæfni þeirra. Skúli hefur
orðið: „Maður veit betur hvernig maður á að koma fram við aðra, lærir heiðarleika og
svona … Mér finnst ég geta farið bara og talað við alla.“ Gunnar tekur undir að félags-
hæfni hans hafi eflst og kemur jafnframt að mikilvægi víðsýni: „Maður þarf að hugsa
öðruvísi um hlutina og vera svolítið víðsýnn í starfinu.“ Helga tekur í sama streng
þegar hún segir:
[Þátttakan] hjálpar mér að nota gagnrýna hugsun og gleypa ekki bara við öllu og líka
náttúrulega þetta að koma fram og virða skoðanir annarra. Það er mikilvægt að gera
einhvers konar málamiðlun þegar fólk hefur mismunandi skoðanir.
Ungmennin tala einnig öll um hve starfið sé skemmtilegt og vísa til félagslegra mark-
miða með þátttöku sinni. Sem dæmi segir Tinna að í æskulýðsfélaginu sé svo „skemmti-
legt og skemmtilegt fólk“ og Gunnar bendir á að sjálfboðaliðastarfið sé alls ekki einskær
„þrældómur“ heldur fylgi því „gleðistundir … og … að kynnast fólki“. Þá lítur Ari