Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 33

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1921, Blaðsíða 33
NÝJAR KVÖLDVÖKUR. 111 Karl langaði nú til að frjetta eitthvað af Gerðu og spurði, hvort Níels hefði sjeð hana nýlega. »Já,« svaraði Níels, »hún er einn viðskifta- vina minna og mjer er Ijúft að bæta því við, að jeg á henni velgengni mina að þakka. Hún fjekk talið mig á að smíða kvennskófatnað og fá mjer dugandi starfsmann og búð á hentug- um stað, vanda sem best alla vinnu. Rað varð æði kostnaðarsamt, og í byrjun gekk svo illa, að nærri lá að jeg hætti við alt saman. F*á rættist skyndilega fram úr fyrir mjer. — Skraut- klædd kona nokkur kom inn í búð mína, spurði hvort það væri búð Gústavsons, og bað um að fá að sjá silkiskó. Hún bað konu mína að senda nokkra þeirra til friherrafrúar D. —, sem bjó á höföingssetrinu. Lovísa gerði svo, og frúin keypti þrenna. Dagana á eftir komu fjöldamargar konur að kaupa skó; allar vildu sömu tegundina og fríherrafrúin. Að viku lið- inni voru allir silkiskórnir seldir og fjöldi pant- ana fyrirliggjandi. Eftirspurnin varð nú geysi- leg. Jeg varð að fjölga starfsmönnum og komst þó eigi yfir það, sem gera þurfti. Grundvöll- urinn var lagður að framtíðarheill minni. Fimm árum síðar keypti jeg hús þetta og nú á jeg eina hina stærstu skósmíðavinnustofu í Stokk- hólmi. Jeg hefi ferðast til Frakklands, til þess að kynnast endurbótum í iðn minni, svo að jeg er nú dugandi skósmiður. Af því getur þú sjeð, Karl, að skósmiðurinn getur einnig orðið velmegandi maður og aflað sjer álits, ef hann að eins leggur stund á að verða dugandi í iðn sinni. Nú skal jeg segja þjer frá, hvernig á því stóð, að fríherrafrúin kom inn í búð mína. Hún hafði verið að láta mála sig hjá V. myndamálara. Ungfrú Ahrneil var þar til náms og málaði fatnað og þess háttar. Hún hafði fengið fallega silkiskó lánaða hjá mjer; átti hún að máía þá ásamt silkikjól, sjali og hár- skrauti. Fríherrafrúin tók eftir silkiskónum fögru, spurði hver hefðí smíðað þá, fjekk heimilis- fang mitt og varð tneð þeim hætti tilefni vel- gengni minnar. Þannig styður einn verkamað- urinn tíðum annan. Bræðurhir tóku nú að ræða um Gerðu. Níels sagði að hún hefði byrjað að draga myndir með svartkrít og seltá 4 krónur hverja; seinna hafði hún svo farið að mála myndir. Fyrstu árin Ijet hún mjög lítið á sjer bera, en vann af kappi. Að fjórum árum liðnum hafði hún tekið miklum framförum og hún fjekk myndir sínar vel borgaðar og fór nú að verða meira meðal manna. Hún skifti tímanum þannig nið- ur, að hún vann að málun árdegis, en varði síðari hluta dagsins til Iesturs eða annara starfa. Hún tók lítinn þátt í samkvæmum; vinnan var henni hugleiknust. »Hún býr nú í »Djurgaarden«, en fer á morgni hverjum til borgarinnar, er frá klukkan 9 — 3 á myndastofu sinni, heldur því næst heim og er þar síðdegis.t »Hefir eigi heyrst getið um, að hún ætlaði að giftast?* spurði Karl og roði hljóp fram í kinnar honum. »Nei, hún virðist láta þær stúlkur um það, sem eigi hafa annað að hugsa,« svaraði Níels. »Hvernig hefir Strömberg hegðað sjer? Læt- ur hann Gerðu í friði fyrir bónorðum sín- um?« »Pað skaltu eigi ætla. Hann er of þrálátur og þolinn til þess. En ýmislegt hefir þó hindr- að hann í aðgerðum hans. Pjer er kunnugt um það, að hann var nýstaðinn upp úr þung- um veikindum, er frú Ahrnell andaðist. Rá er þú varst farinn, fór hann dag nokkurn til Gerðu, og sagði henni að það væri á hennar valdi, að gera hann að nýjum og betri manni, ef hún aðeins vildi verða konan hans. Hann tal- aði margt um hina heitu ást, sem hann bæri til hennar, og gerði sjer att far um að hræra hana til meðaunkvunar. En öll blíðmæli hans voru árangurslaus. Gerða hafnaði honum ger- samlega. Jeg stóð f eldhúsinu og heyrði alt saman. Hann varð tryldur og hjet að muna eftir henni. Pá er hann fór, hittumst við í anddyrinu og áttum orðastað. Litlu síðar fór hann af landi brott og dvaldi riokkur ár er- Iendis. Eftir að hann kom heim, varð hann veikur aftur og læknirinn ráðlagði honum að :
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.