Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 15.01.1990, Síða 75

Læknablaðið - 15.01.1990, Síða 75
LÆKNABLAÐIÐ 69 1.1. Lækni ber að sjá um það, að öll læknisfræðileg íhlutun sé gerð á þann hátt, að virt sé reisn, einkalíf, svo og heimspekileg og trúarleg viðhorf sjúklingsins. 1.2. Lækni er óheimilt að mismuna sjúklingi, svo sem vegna kynferðis, kynþáttar, litarháttar, trúar, stjómmálaskoðunar, þjóðemis, þjóðfélagsstöðu eða annarra sérkenna hans. 2.1. Læknir getur ekki neitað að gera aðkallandi læknisfræðilega íhlutun, sem er á færi hans og nauðsynleg er til þess, að bjarga lífi sjúklings eða til þess að koma í veg fyrir, að heilsu hans hraki alvarlega. 2.2. Læknir er í öðmm tilvikum en hermt er í fyrstu málsgrein, eigi skyldur til að gera læknisfræðilega íhlutun sem stríðir gegn samvizku hans. 3.1. Lækni ber að velja þá læknisfræðilegu íhlutun, sem hann telur bezt hæfa sjúklingi og veldur ekki ótilhlýðilegri hættu og er þá höfð hliðsjón af úrræðum læknisfræðinnar og læknislistarinnar og þeirri aðstöðu sem fyrir hendi er. 4.1. Læknir má ekki gera eða mæla fyrir um læknisfræðilega íhlutun, nema að fyrir liggi samþykki sjúklings, sem fengið er án nauðungar og að fullnægðri upplýsingaskyldu, sé sjúklingur til þess fær. 4.2. Sé um minnihátar íhlutun að ræða, má gera ráð fyrir samþykki sjúklings vegna þess að hann leitaði læknis. Hins vegar ber að afla skýlauss og sérgreinds samþykkis sjúklings fyrir allar læknisfræðilegar íhlutanir, sem fela í sér áhættu fyrir sjúklinginn eða em honum viðkvæmar. Þó er gert ráð fyrir því í samykkt á læknisfræðilegri íhlutun, að í henni felist samþykkt á öllum öðrum íhlutunum, sem nauðsynlegar em til þess að íhlutunin takist, nema þær íhlutanir feli í sér vemlega hættu. 4.3. Sé sjúklingur ófær um að tjá samþykki sitt vegna heilbrigðisástands hans eða það sé svo knýjandi að taka ákvörðun, að ekki náist að gefa viðhlítandi upplýsingar, má gera læknisfræðilega íhlutun án samþykkis sjúklings, ef íhlutunin er áríðandi og nauðsynleg til þess, að bjarga lífi sjúklings eða til þess að koma í veg fyrir að heilsu hans hraki alvarlega. (Lækni ber að jafnaði að upplýsa sjúkling um ástand, meðferð og horfur. Eigi í hlut bam, unglingur yngri en 16 ára eða sjúklingur, sem ekki getur tileinkað sér upplýsingar, skulu þær veittar foreldri forráðamanni eða nánasta aðstandanda (2)). 5.1. Lækni ber að fá samþykki forráðamanns (lögráðamanns), ef sjúklingurinn er a) undir lögaldri b) ólögráða af öðmm orsökum og ófær um að skilja hvað í samþykkinu felst. 5.2. Sé sjúklingur undir lögaldri fær um að skilja (hvað í samþykkinu felst), skal falast eftir skoðun hans og hún tekin til greina, að svo miklu leyti sem hægt er. Sé íhlutun minniháttar, er samþykki þess, sem undir lögaldri er, látið nægja. Hægt er í landslögum að ákveða aldur, sem er lægri en lögaldur og geti sjúklingur frá þeim tíma gefið gilt samþykki. 5.3. Sé sjúklingur ólögráða, en yfir lögaldri og fær um að skilja (hvað í samþykkinu felst), telst samþykki hans nægjanlegt. 5.4. Læknisfræðilega íhlutun má gera án jáyrðis forráðamanns (lögráðamanns), ef ekki er hægt að afla samþykkis, vegna þess að íhlutunin er áríðandi og nauðsynleg til þess að bjarga lífi sjúklings eða til þess að koma í veg fyrir að heilsu hans hraki alvarlega. 5.5. Neiti forráðamaður (lögráðamaður) að gefa samþykki sitt og sé íhlutunin nauðsynleg til þess að bjarga lífi sjúklingsins eða til þess að koma í veg fyrir að heilsu hans hraki alvarlega, ber lækni að vísa málinu til réttra yfirvalda til úrskurðar. 6.1. Lækni ber að veita þeim einstaklingi, sem til hans leitar, nægjanlegar upplýsingar til þess að gera honum kleift að gefa samþykki, að fullu meðvita um staðreyndir málsins. Upplýsingamar verða að vera vel skiljanlegar og aðlagaðar skilningsgetu og sálrænu ástandi sjúklings eða annars einstaklings, sem þær eru veittar. Undir það fellur hversu alvarlegur sjúkleikinn er, hugsanlegur ábati og áhætta tengd íhlutun, sem lagt er til að gerð verði, hugsanlegar valíhlutanir ef við á og hugsanlegar afleiðingar þess að íhlutun sé ekki gerð. 7. Lækni ber að gefa sjúklingi á viðeigandi hátt þær upplýsingar, sem hann býr yfir, ef sjúklingurinn fer fram á það - annað hvort
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88

x

Læknablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.