Læknablaðið - 15.04.1996, Side 13

LÆKNABLAÐIÐ 1996; 82
273
Fig. 1. Total occlusion of the left anterior descenting artery
(LAD), in spite oftreatment with i.v. streptokinase.
Fig. 2. The guidewire in place, clearly visible partial restora-
tion of bloodflow.
Fig. 3. Post percutaneous transluminal coronary angioplasty
(PTCA), restoration of blood flow and minimal intimal irreg-
ularity.
æðum til undirveggjar hjartans. Sjúklingur
hafði sögu um blóðtappa í lunga og blóðsega í
djúpbláæðum ganglima tvívegis. Hún reykti og
í ætt hennar var saga um kransæðasjúkdóm.
Sjúklingur var komin á þræðingarborðið 20
mínútum eftir komu. Hægri kransæð reyndist
lokuð. Strax og víkkunarleiðarinn var þræddur
í æðina komst blóðflæði á og hjartaritsbreyt-
ingarnar gengu til baka. Víkkun var fram-
kvæmd, hún varð fljótlega verkjalaus og línurit
sem tekið var kl. 12 var orðið eðlilegt. Eftir
víkkunina fékk hún 250.000 einingar af úrókín-
asa í kransæðina. CK fór hæst í 271 og CKMB í
20. Slagæðarstungan var gerð í hægri nára og á
fimmta degi fékk hún blóðtappa í hægri gang-
lim og þurfti að fjarlægja tappann með skurð-
aðgerð. Hjartaómun átta dögum eftir víkkun
sýndi eðlilegan samdrátt í vinstri slegli og út-
streymisbrot var 70%. Sjúklingur útskrifaðist á
21. degi einkennalaus frá hjarta. Hún fékk síð-
kontin endurþrengsli í hægri kransæðina og
þurfti endurvíkkun þremur mánuðum síðar
sem heppnaðist vel nema hvað þá fékk hún
aftur blóðtappa í hægri ganglim og þurfti
skurðaðgerð vegna þess á ný.
Umræða
Hér hafa verið rakin fimm sjúkratilfelli sem
sýna að unnt er að gera tafarlausa kransæða-
víkkun á íslandi með góðunt árangri þótt til-
fellin séu of fá til að leyfa samanburð við er-
lenda reynslu. Þess má þó geta í þessu sam-
hengi að árangur af undirbúnum
kransæðavíkkunum hérlendis hefur reynst
sambærilegur við það sem best gerist erlendis
(15). Sjúkratilfellin eru afar fjölbreytt. Tveir
fyrstu sjúklingarnir voru inniliggjandi þegar
þeir fengu bráða kransæðastíflu en hinir þrír
kontu á bráðamóttöku Landspítalans. Einn
sjúklingur fór í víkkun eftir að segaleysandi
nteðferð hafði brugðist. Annar var með frá-
bendingar frá segaleysandi meðferð. Einn var
nteð alvarlegan kransæðasjúkdóm og hafði far-
ið í kransæðaskurðaðgerð áður og hjá honum
var græðlingur víkkaður. Fjórir fóru beint í
kransæðavíkkun án þess að fá segaleysandi
meðferð fyrst en þeir fengu allir úrókínasa
beint í kransæð eftir að blóðflæði hafði verið
komið á. Ósannað er hvort slíkt er til hins betra
eða verra. Tveir sjúklingar voru með stíflu í
hægri kransæð en þrír með stíflu í kransæðum
til framveggjar hjartans. Sjúklingarnir höfðu
ýmsa áhættuþætti fyrir kransæðasjúkdómi