Læknablaðið - 15.04.1996, Qupperneq 74

326
LÆKNABLAÐIÐ 1996; 82
vitandi aðför að atvinnufrelsi
okkar, læknanna sem yngri er-
um og erum ekki inni á samn-
ingi núna?
IV. En hvað segir í 1. grein
samningsins? í stuttu máli kem-
ur þar fram að TR ræður því
hverjir komast á samning. TR
skal við ákvörðun sína leita um-
sagnar samráðsnefndar, sem á
að taka tillit til eðlilegrar endur-
nýjunar og nýrrar þekkingar,
auk þess að meta þörf fyrir
þjónustu í viðkomandi sérgrein.
I nefndinni sitja tveir læknar og
tveir fulltrúar TR. Samráðs-
nefnd getur síðan leitað til ann-
arrar nefndar sem í eiga sæti þrír
læknar. Sú nefnd á að meta þörf
fyrir sérfræðiþjónustu og benda
á hvar skortur sé og hvar of-
framboð. Allt þetta fjas er til
einskis. Það sem eftir situr er að
tryggingastofnun hefur loka-
orðið um aðgengi sérfræði-
lækna á samning og getur deilt
og drottnað að eigin geðþótta.
V. Hvað gengur sérfræðing-
um til? Það er ekki eins og
samningurinn sé góður, þeir
hafi þokað sínum málum fram á
veg. Þeir sem samninginn gerðu
viðurkenna sjálfir að það er
undanhald á öllum vígstöðvum.
Er þessi kjarabarátta á réttri
leið? Vel má vera að sérfræði-
læknar á íslandi séu að verða
æði margir. Það er hins vegar
engin afsökun fyrir því að lækn-
ar samþykki siðlausa reglugerð
eins og þessa. Margir spítala-
læknar hafa komið til unglækna
síðustu daga, lýst yfir hneykslan
sinni á samningnum og áhyggj-
um yfir því að menn skuli ganga
að slíkum afarkostum. Stað-
reyndin er sú að grunnlaun
lækna eru skammarlega lág. Ef
þau væru betri gætu læknar
kannski eytt orkunni í annað en
að karpa um kaup og kjör.
Breyting á kjörum okkar gerist
hins vegar ekki nema með upp-
stokkun og harðri kjarabaráttu,
byggðri á meginreglum og sam-
stöðu. Með því að fylgja grund-
vallarreglum er kannski von til
að við verðum samstíga. Nú í
mars var tækifæri til að segja
hingað og ekki lengra, það var
ekki notað og við erum orðin
vonlaus um að slíkt frumkvæði
komi frá þeim læknum sem ráða
í læknasamtökunum. Má vera
að hagsmunir lækna séu svo
ólíkir innbyrðis að ekki sé hægt
að ná einni stefnu?
Úrslit atkvæðagreiðslu um
samning LR og TR urðu ung-
læknum og læknum í framhalds-
námi erlendis, samanlagt meira
en 500 læknum, gífurleg von-
brigði. Ekki má heldur gleyma
nær 200 læknanemum. Aður
hefur verið ríkjandi óánæ^ja
með stefnuleysi Læknafélags Is-
lands í mikilvægum málum. Síð-
an gerist það að fámennur hóp-
ur lækna gerir, með samþykki
stjórnar LI, í tvígang vafasaman
samning sem snertir mörg
hundruð kollega, með skamm-
tímahagsmuni að leiðarljósi.
Engin leið virðist vera fær til að
koma í veg fyrir að atburðir af
þessu tagi endurtaki sig. Frið-
samt og sómakært fólk forðast
illindi og er seinþreytt til vand-
ræða, en nú er nóg komið.
Margir segja að unglæknar geti
ekki staðið einir. Það er rangt.
Reynsla síðustu fimm ára sýnir
það að FUL hefur verið mjög
virkt í hagsmunabaráttu ungra
lækna, okkar aðalvandi er helsi
þess bákns sem við verðum að
starfa innan. Það hjálpar okkur
einnig að við erum ung, full eld-
móðs og samhuga, sem styrkir
samningsstöðu okkar. Til fram-
búðar hljóta læknar að vera best
komnir í einum samstíga sam-
tökum. í dag er Læknafélag Is-
lands ekki slík samtök. Við höf-
um ekki áhuga á fámennisstjórn
af því tagi sem ríkir í Læknafé-
lagi íslands og viljum því út.
Stjórn Félags ungra lækna
Psykodrama
Notkun psykodrama við
sállækningar einstak-
linga, hópa og fjölskyldna
í samvinnu Barnageðlækna-
félags Islands, Geðlæknafélags
Islands og Barna- og unglinga-
geðdeildar Landspítalans verð-
ur haldið námskeið um
psykodrama dagana 3.-4. maí
næstkomandi. Námskeiðið er
einkum ætlað læknum, sál-
fræðingum, félagsráðgjöfum,
geðhjúkrunarfræðingum og
öðru fagfólki.
Kennari verður Göran Hög-
berg, sænskur geðlæknir barna
jafnt sem fullorðinna. Hann
hefur verið frumkvöðull
psykodramameðferðar í Sví-
þjóð og var meðal annars meðal
stofnenda Svenska Psykodrama
Institutet. Hann hefur kennt
psykodrama víða um lönd.
Psykodrama hefur verið við
lýði um fjölda ára, þótt aðferðin
hafi ekki rutt sér að ráði til rúms
á Islandi. í Longmans orðabók-
inni segir:
„Psychodrama: A technnique
of psychotherapy developed by
J.L. Moreno (1890-1974), in
which patients achieve new in-
sight and alter faulty patterns of
behaviour through spontaneous
enactment oflife situations. The
process involves (a) a protagon-
ist, orpatient, who presents and
acts out his or her emotinal