Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1930, Síða 18

Á liðnum tímum hefir meiri
hluti íslenzkrar alþýðu jafnan
haft við örðug lífskjör að búa,
og átt í' harða höggi með að afla
sjálfsögðustu lífsnauðsynja. Von-
irnar um fjárhagslegt sjálfstæði
einstaklinganna hafa almennast
verið bundnar við það, að einstök
nægjusemi samfara fyrirhyggju
og harðri vinnu, gæti leitt til
nokkurrar fjársöfnunar til að
standast átök af afli þeirra ann-
SAMVINNA
OG
SJÁLFSTÆÐI.
Eftir Jón Pálmason,
bónda á Akri.
[I ínörg ár undanfariS hafa Fraai-
sóknarmenii unnið kappsamlega að því,
að telja mönnum trú um, að samvinnu-
hreyfingin sé einkaeign sérstaks stjórn-
málaflokks. Hafa þeir með þessu dregið
þessa stefnu inn í hringiðu stjórnmál-
anna. — I þessari stillilegu og vel rök-
studdu gxein, isýnir Jón Pálmason, live
fjarri sanni og skaðlegt þetta er. Væri
ekki ósennilegt að fleiri raddir færu að
heyrast um þessa pólitásku gripdeild
Pramsóknarflokksins].
marka, sem náttúrufar landsins á í
fari sínu, og sinna að öðru leyti
þeim kröfum sem lífið gerir til
frjálsra manna. Hve stutt allur ai
menningur he(fir enn komist á
þeirri leið, að öðlast fjárhagslegt
og um leið andlegt frelsi, stafar
af ýmsum og ólíkum orsökum, en
ein er sú og eigi hin áhrifaminnsta,
að mjög hefir skort á að menn
hafi kunnað að nota sér mátt sam-
takanna, fjárhagslegri og menn-