Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1930, Page 34

128
Hnapparnir sem hurfu.
[Stefnir
þér gert margt vitlausara en það,
að fara í Belvedere gistihúsið. Þér
þurfið ekki annað en nefna nafnið
mitt“.
„Þakka yður fyrir. Það mun eg
áreiðanlega nota mér. Og eg skal
hafa söguna bak við eyrað“.
og þennan Reed?“ spuröi hann.
„Þarna stendur heimurinn honum
opinn ef hann nennti að nota sér
það, en þá fer hann niður að sjó
til þess að veiða fisk og þykist
ekki geta skrifað, nema einhver
stúlka komi af himnum ofan til
„Bara að hún gleymist ekki
þar“, sagði Morrell hlæjandi.
„Verið þér sælir og góða skemtun
í Beckley“.
Morrell gekk að skrifborðinu
aftur. Hann drap fingrunum á
borðið og var hugsi. Svo hringdi
hann bjöllu. Félagi hans kom inn.
„Hvað á nú að gera við mann eins
þess að gefa honum hugmynd f
nýja bók!“
„Hann verður ekki lengi að
komast af stað aftur“, sagði hinn.
„Eg hefi trölla trú á Reed“.
Það var drepið á dyr og skrif-
ari Morrells kom inn.
„Hana Pat, frænku yðar langar
til að ná af yður tali“, sagði hún.
Framhald á bls. 167