Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1930, Page 49

Stefnir]
Hætturnar í hafdjúpunum.
143
þegar hann varð að kafa. Hann
þráaðist því við og spurði enn:
„Hvar er Mike?“
„Komdu upp “
Skipunin var svo skörp, að ekki
var um annað að tala en hlýða.
höfðu ekki sprungið af því að
gatið var á þeim. Hann var strax
dreginn upp á pallinn og upp í
skipið. Hann virtist vera alveg
beingaddaður í gegn, og varð að
höggva af honum fötin.
Carr. Eadie.
Crilley. Campbell. Michels. Loughman'n.
Hann fór því upp á næsta af-
þrýstingarpall. En Michels var
þar ekki.
Þegar Eadie var dreginn upp
úr vatninu upp í koldimma vetr-
arnóttina, varð honum það fyrst
fyrir, að sveifla ljósinu yfir höfði
sér, og skyggnast um eftir Mi-
chels. Og þar lá hann þá á floti
skammt frá, fötin blásin út, en
Eadie var líka nær dauða en
lífi af kulda og ofþreytu. En þeg-
ar hann sá Michels, ruddist hann
að. Michels hafði nú verið þrjá
tíma og tuttugu mínútur undir 45
punda þunga. Það er helmingi
meira en fært þykir að leggja á
menn og það í meðal-hlýjum sjó.
Nú var ekkert annað fyrir hendi
en keyra hann í afþrýstingar-
f