Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1930, Side 75

Stefnir]
Hnapparnir sem hurfu.
Hvert stefnir?
169
oooooooooooooooooooooooooooooooooooq oooooooooooooooooooooooooooooooooooocccoooooo
Allir uilja betri og fallegri uör-
ur og fylgjast með tímanum, með
öðrum orðum beint til
°oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
hann var lamaður og gat hvorki
hreyft legg né lið. Arinhlíf sem
gekk sjálf út úr stofunni, það var
nokkuð, sem honum var ekki um.
Syona sat hann í hér um bil 10
sekúndur, gapandi af undrun og
skelfing. En svo beit hann á jaxl-
inn, reis hljóðlega upp úr stólnum
og laumaðist í áttina til arinhlíf-
arinnar. Og hvað heyrði hann þá?
Alveg áreiðanlega andardrátt bak
við hlífina. Hann hafði nú vasa-
ljósið til taks, reif svo hlífina alt
í einu til hliðar og brá upp ljósj.
Og þá varð hann fyrst agndofa af
undrun. Þarna bak við hlífina
kraup ung stúlka, falleg og dauð-
hrædd, og fékk ofbirtu í augun
1 einu settist hann upp og var
glaðvakandi eins og öllum svefni
væri sópað af honum. Eitthvert
sjötta skilningarvit sagði honum,
að hann væri ekki einn í stofunni.
Donald hélt niðri í sér andanum
°g hlustaði ákaft. En svo drógust
augu hans ósjálfrátt að arinhlíf
hinu megin í stofunni, og þegar
hann fór að horfa á hana var eins
°g honum rynni kalt vatn milli
skinns og hörunds. Arinhlífin
hreyfðist og þokaðist hægt og
h®gt í áttina til dyranna!
Donald vildi nudda augun til
þess að yanga úr skugga um,
hvort hér væri ekki um hreina og
heina sjónhverfing að ræða. En