Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.04.1930, Page 79

Stefnir]
Hnapparnir sem hurfu.
173
ALLIANCE H.F.
Togaraútgerðarféíag — Reykjavík.
Katipír fisk af framleíðöndtím
Ætíð nógar bírgðír af KOLUM, SALTI
og VEIÐARFÆRUM tíl botnvörpuútgerðar
ar var svo góðlegt og sakleysis-
^egt, að það var óhugsandi, að hún
v«*i að fremja glæp.
»Þér hafið þá ekki heyrt alt,
sem eg sagði“, mælti hann. „Eg
óað um tvö herbergi. Þetta er
systir mín, sem er mér samferða".
»Var það svo“, tautaði herra
Knowles, „eg man það núna, að
síniasambandið var afleitt og það
Var eitthvað, sem eg gat ekki
heyrt. Það vill svo vel til, að eg
annað autt herbergi. En það
er því miður ekki á sömu hæð og
hitt“.
»Það gerir ekkert til“, sagði
stúlkan, glöð.
Þegar þau gengu til herbergja
sinna, fann Donald alt í einu hlýtt
handtak 'og heyrði að stúlkan
hvíslaði ofur lágt:
„Þakka yður drengskap yðar.
Þér munuð seinna fá að vita um
þetta alt“.
III.
Fyrsta hugsun Donalds þegar
hann vaknaði, var sú, að nú fengi
hann bráðum að horfa inn í þessi
gráu og vinalegu augu, og ef til
vill fengi hann ráðning á leyndar-
málinu.
Hann var óvenju fljótur að
raka sig og þvo sér og tók nú að
snara sér í fötin. En alt í einu
strandaði hann. Hvað var orðið